Тарих (516)
5 июн 12:48 да исроилликларнинг тўрт қирувчи учоғи иорданияликларга тегишли Муфрак ҳарбий истеҳкомига қараб учиб кела бошлади. Мақсадлари мамлакатнинг кичкина ҳаво-ҳарбий флотига зарба бериб, уни йўқ қилиш эди.
Қуръони каримнинг ўн саккизинчи сураси “Каҳф” — “ғор” деб аталади. Унда даҳрий ҳукмдор таъқибидан қочиб ғорга яширинган йигитлар, яъни, “ғор эгалари” ҳақидаги қисса баён этилган.
Бир куни мисрлик бир қибтий Умар ибн Хаттобнинг (р.а.) ҳузурларига келиб, Миср волийси Амр ибн Оснинг ўғлидан шундай шикоят қилди: «Мен пойгада Амрнинг ўғлидан ўзиб кетсам, у алам қилиб, мени қамчи билан ноҳақ урди, устингдан халифага шикоят қиламан, десам, «Биз аслзодалармиз, ҳеч ким бизни тергай олмайди, қўлингдан келганини қил», деб мени ҳақоратлади».
Тарихдан маълумки, 1917 йил 28 ноябридан (11 декабрь) 1918 йил 9 февралига (22 февраль) қадар, атиги 72 кунгина мавжуд бўлган Туркистон мухторияти парламент аъзолари большевикларни тан олишдан бош тортганидан сўнг 1918 йил февраль ойида Фарғона водийсида амалга оширилган қўрқитиш, яъни тинч аҳолига нисбатан террор тадбирини оммавий қатлиом шаклида ўтказиш чоғида арман террорчиларининг «Дашнакцутюн» партиясидаги қуролланган талончи ва қотиллар тўдалари ҳам жалб этилди.
Ҳазрати Умар (р.а.) Саид ибн Омир ал-Жумаҳийни Химсга волий қилиб тайинлади. Уни сафарга жўнатиш олдидан ҳузурларига чақириб:
– Эй Саид, мана волий бўлиб кетяпсан, сенга қанча маош ажратай? - деб сўрадилар халифа.
Салоҳиддин Айюбийнинг вафотидан кейин халифаликда ихтилофлар юз берди. Бу эса мағлубиятга учраб, тор-мор бўлган салибчиларга қўл келди.
Ҳар йили, 24 апрел куни армани халқининг умуммиллий фожиа ва мотам куни сифатида нишонланади. Гўёки 1915 йили шу кунда армани халқи Ўсмонли давлати томонидан оммавий қатлиом қилинган эмиш.
Эшон Бобохон ибн Абдулмажидхон 1858 йилда Тошкент шаҳрининг Ҳазрати Имом (Ҳастимом) маҳалласида таваллуд топган. Отаси Абдулмажидхон ибн Юнусхон эшон кўп йиллар Тошкентдаги Мўйи Муборак мадрасасида мударрислик қилган.
Яқинда Шимолий Корея 12 та элчихонасини ёпиб қўйди. Бундан ташқари, халқаро гуманитар ташкилотларнинг барча хорижий ходимлари мамлакатни тарк этишди.
(атеист-яҳудийнинг «Исломни қилич билан тарқатиш» деган тушунчаси ҳақида)
Лут қавми (у келтирган) огоҳлантиришларни ёлғон деди. Дарвоқеъ, Биз уларнинг устига (тош) бўрон юбордик. Магар Лут хонадонигагина тонг-саҳарда нажот бердик. Қамар сураси, 33-34-оятлар
“Исро” (الإسراء) Аллоҳ таоло Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламни кечанинг бир бўлагида Маккадаги Масжидул Ҳаромдан Қуддусдаги Масжидул Ақсога сайр қилдиришидир. “Меърож” (المعراج) эса, Аллоҳ таоло Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламни Қуддуси шарифдан юқорига, яъни, Ўзининг Ҳузурига кўтаришидир. Маълумки, бутун оламларнинг Парвардигори Аллоҳ таоло ҳамма нарсадан олий, устун ва юксакдир.
Ҳижратнинг ўн тўққизинчи йили эди. Халифа Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу Рум салтанати томон ҳарбий юришни амалга оширдилар.