Тазкия (288)
Руҳий-маънавий қисм «тазкиятун-нафс» – «нафсни поклаш» деб аталиб, унда мўминларнинг нафсларини, яъни шахсиятларини поклаш, уларга фазийлатларни касб қилдириш ва разолатлардан холий қилиш киради.
Юқорида зикр қилинган гаплар ила ихлос ҳақиқатини пайдо қилувчи омилларга ишора қилинади. Ушбу омиллар қуйидагилар:
Ислом ва мусулмонларни мазах қилиш зикр қилинар экан, хаёлга зудлик билан ҳайратли савол келади: Нега мазах қилинмоқда? Нега масхара қилинмоқда? Биз ҳақ узра эмасмизми? Биз Аллоҳнинг даъватчисига лаббай деб, Унга иймон келтирмадикми? Нега одамлар бизни ва динимизни масхара қиладилар?
Расулуллоҳ (алайҳиссалом) ғийбат қилиш ва ғийбатга кулоқ осишдан қайтардилар.
“Уни (бўҳтонни) сизлар ўзларингиз учун ёмонлик деб ўйламанглар, балки у сизлар учун яхшидир” (Нур сураси 11 -оят).
“Бас, улардан юз ўгиринг” (Сажда сураси 30-оят). “Бас, (шундай экан, жоҳилларнинг азиятларига сабр қилинг ва уларни) чиройли юз ўгириш билан тарк этинг!” (Ҳижр сураси 85-оят). “Бас, (эй Муҳаммад!) Улардан юз ўтиринг ва “Саломатлик бўлсин”, денг!”(Зухруф сураси 89-оят).
Дунёга динор-дирҳам қуллари бўлган кишилар бор. Улар - ҳақир, пасткаш, қорни ва чўнтагидан бошқа ғами йўқ одамлар. Улар - қўрқоқ, бахил кишилар, тиллари яхшилар ғийбати билан банд, қўллари хайру эҳсондан боғланган, қалблари қаттиқ, адоватга лим тўлган, дунёни севадилар, дунёга садоқат билан хизмат қиладилар, дунё учун кечалари ухламайди, бахилликни ўзларига шиор қилиб оладилар. Шунча йиғсалар ҳам - фақир, бўкиб есалар ҳам - қоринлари оч.
Чунки у Аллоҳнинг Китоби, Расулининг суннатидан иборат олий кўрсатмага бўйинсунади - у буюрган нарсани қилади, қайтаргандан қайтади. У Аллоҳ таолонинг ушбу оятини тиловат қилади:
Аллоҳ кифоя қилишига рози бўлсангиз, У сизга ҳар томондан кифоялик қилади. Чунки У ишида ғолибдир. Ҳеч ким Унинг устидан ғалаба қила олмас. Унга суянинг. У доим тирикдир. Ундан бошқа ҳамма ўлувчидир.
Бизнинг асосий вазифамиз - ўзимизни билиш ва кейин билим нури билан ёритилган табиатимиз призмаси орқали Худога мурожаат қилишдир.
«Кибр» сўзи луғатда «ўзини катта тутиш» деган маънони англатади. Истилохда уламолар: «Кибр - бу инсон ўзини бошқалардан устун билиб, уларни ўзидан паст санашидир», дейишган. Имом Ғаззолий раҳматуллоҳи алайҳ унга: «Кибр - ўзини улуғ санаш ва ўз қадрини бошқалар қадридан устун қўйишдир», деб таъриф берган. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзларининг муборак ҳадисларида кибр ҳақиқати ва унинг зарарини шундай баён этганлар:
Озор-алам ҳар доим ҳам таъна, зулм, истибдод остида қолмай, баъзан инсонга яхшиликни ҳам олиб келади.
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) иккинчи бор назар солишдан қайтардилар.
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) туҳмат қилиш ва туҳматга қулоқ тутишдан қайтардилар.
Янгиликлар
- Ўзбекистон ва Германия ўртасида миграция соҳасида битим имзоланди
- Исмоилоғачилар сектаси вакили Татаристон муфтийси Украинадаги уруш қатнашчиларига шаҳидлик "мужда"сини берди
- Душанбеда Тожикистон муфтийсига ҳужум уюштирилди
- Қозоғистон кетидан Қирғизистон ҳам толибонни террор ташкилотлари рўйхатидан чиқарди
- Эрон президенти мамлакат пойтахтини жанубга кўчиришни таклиф қилди
