Тазкия (295)
Руҳий-маънавий қисм «тазкиятун-нафс» – «нафсни поклаш» деб аталиб, унда мўминларнинг нафсларини, яъни шахсиятларини поклаш, уларга фазийлатларни касб қилдириш ва разолатлардан холий қилиш киради.
Ҳар биримиздаги ва бутун умматдаги энг катта муаммо шундаки, қалбларимиз Аллоҳга ҳақиқий тарзда боғланмаган ёки умуман боғланмаган.
Дин учун учун энг ёмон нарса — бу манманликка берилган тарафдорларга эга бўлишдир. Улардан ҳар бири ўзини динда бўлгани учун жаннатга киришига ишонч ҳосил қилган.
Виждон — бу инсон табиатан, биологик жиҳатдан ўзининг сақланиши ва наслини давом эттириш каби қонунларга мос ҳолда яратилган табиий қонундир. Кейинчалик ёзма қонунлар яратишга бўлган барча уринишлар сунъий ва камчиликларга тўла, деб ҳисобланади.
Аллоҳ учун биродарлик қўл ва кўз муносабатига ўхшайди. Кўз ёш тўкса, қўл унинг ёшини артиб юборади, қўл оғриқ ҳис қилса, кўз унинг учун ёш тўкади. Ибн Таймия (раҳимаҳуллоҳ).
Айрим одамларнинг ҳаётида шундай даврлар келадики, машҳурлик тугайди, ижоди эътибордан қолади, яъни уларни энди эътиборга олишмайди, таклиф қилишмайди, натижалари керакли натижаларни бермайди ва ҳоказо...
Ибн Жавзий «Талбису иблис» китобида қизиқ бир қиссани келтиради:
«Байъат» арабча сўз бўлиб луғатда «сотиш» маъносини англатади. Истилоҳда эса давлат бошлиғиликка номзод одамнинг бошлиқ бўлишига рози бўлган шахснинг унга вафодорлигини ифода қиладиган, ваъдага ўхшаш аҳдномасини билдиради.
Аллоҳдан ўзимизга ва сизларга гўзал хотима сўраймиз.
Ҳаёт ўзи нима? Унинг тилла-кумушлари, қасрлари, мансаб ва лавозимлари асли нима? Улар ҳеч нарса эмас, ҳаммаси ўйин, вақтичоғлик, мақтанчоқлик, риёкорлик, сирти ялтироқ - ичи қалтироқ, ўз номи билан "паст” (дунё)дир. Абадий ҳақиқат иймон ва солиҳ амалдир.
Мусулмон биродарлар, шайтоннинг ҳийла-найрангларидан хотиржам бўлмай, унга тайёр туришимиз, ёлғиз Аллохдан ёрдам сўраган ҳолда бутун кучимизни у билан курашга сарфлашимиз лозим.
Дарҳақиқат, Аллоҳ таоло айтадики: "(Улар) худди шайтоннинг ўхшашидирлар. Қайсики, у инсонга: "Кофир бўл”, дейди. Бас, қачонки, (инсон) кофир бўлгач, (шайтон унга): "Мен сендан безорман. Зеро, мен (барча) оламлар Парвардигори - Аллоҳдан қўрқарман", дейди” (Ҳашр сураси, 16-оят).
Муаллиф бу ерда шунга ишора қилмоқдаки, агар бирор инсон билан хусуматга бориб қолсангиз, афв этиш ва кечиб юбориш сиз учун хусуматда бардавом бўлишдан яхшироқдир.
Аллоҳ кифоя қилишига рози бўлсангиз, У сизга ҳар томондан кифоялик қилади. Чунки У ишида ғолибдир. Ҳеч ким Унинг устидан ғалаба қила олмас. Унга суянинг. У доим тирикдир. Ундан бошқа ҳамма ўлувчидир.