Россия бозори заҳарли ва ноаниқ деб қабул қилинмоқда: инвесторлар истиқболларни эмас, балки улкан хавф-хатарлар, ҳимоясизлик ва авторитар қарорларга боғлиқликни кўришмоқда.  

Либерал католиклар Папа Францискни аёлларга ва уйланган эркакларга диний хизматга кириш ҳуқуқини беришга, целибатдан воз кечишга ва бир жинсли муносабатларни гуноҳ деб ҳисобламасликка чақирмоқда. Уларга, яқинда, католик черковнинг юқори мансабдорларига қаратилган коррупция ва ичидаги назоратнинг етишмаслиги сабабли, консерватив католиклар ҳам қўшилди.

2024 йилда Россия қурол-яроғ экспорти 2021 йилга нисбатан 14 баробарга тушиб кетди. СВО деб аталувчи ҳарбий ҳаракатлар нафақат Россия армиясининг, балки унинг қурол-яроғи заифлигини ҳам намоён қилди. Прогнозларга кўра, 2024 йилда қурол экспортидан тушган даромад ҳаммасини 1 миллиард долларни ташкил этади. Бу ўтган йилга нисбатан уч баробар, 2021 йилга нисбатан эса 14 баробар кам.

Хитой иқтисодиётининг ҳолати экспертлар ва инвесторларда тобора кўпроқ ташвиш уйғотмоқда. Яқинда эълон қилинган иқтисодий кўрсаткичлар бу хавотирларни кучайтирди.

Яқин Шарқдаги инқироз давом этар экан, Исроилнинг Ливанга қарши тажовузининг янги авлоди билан уруш муқаррар равишда кенгаяди. Биз янги кенгайтирилган жабҳа билан иккита катта инқирозга дуч келамиз.

Financial Times маълумотларига кўра, Исроил ўз қарзларини 60 млрд долларга оширишни, солиқларни кўтаришни ва мудофаага харажатларини кўпайтиришни режалаштирмоқда. Давлат хизматчиларини қабул қилиш тўхтатилади, солиқлар эса икки баробарига оширилади.

Сўнгги ойларда араб дунёсидаги воқеаларни таҳлил қилишга уринишда демократия қадриятлари ҳақида қизғин назарий баҳслар бўлиб ўтди. Кўпчилик демократиядан бошқа мақсадни кўрмайди: сиёсий танловни ҳурмат қиладиган ва фуқароларнинг ҳуқуқларини ҳимоя қилувчи яхшироқ сиёсий тизиммуш. Шунинг учун бу Яқин Шарқ ва Шимолий Африка мамлакатлари учун энг мақбул натижа бўлар эди - ҳеч бўлмаганда араблар плюрализм, шаффофлик, замонавийлик нима эканлигини билиб олишлари мумкин бўларди.

1973 йилги нефт инқирози (нефт эмбаргоси деб ҳам аталади) 1973 йил 17 октябрда бошланди. Шу куни Сурия ва Миср билан зиддиятида Қиёмат уруши пайтида Исроилни қўллаб-қувватлаган мамлакатларга (Буюк Британия, Канада, Нидерландия, АҚШ, Япония) барча араб давлатлари - ОПЕК аъзолари, шунингдек, Миср ва Сурия нефт етказиб бермасликларини эълон қилишди. Бу, биринчи навбатда, Қўшма Штатлар ва унинг Ғарбий Европадаги иттифоқчиларига тегишли эди. Кейинги йил давомида нефт нархи бир баррели учун уч доллардан ўн икки долларгача кўтарилди. 1974 йил март ойида эмбарго бекор қилинди.

Албатта, молиявий «ёстиқ» бўлиши керак, айниқса уни шакллантириш имконияти мавжуд бўлса. Шу билан бирга, давлатни уларнинг ишларига аралашмасликка чақирадиган одамларнинг бундай ёстиғи албатта бўлиши керак, акс ҳолда улар жуда ғалати либертарианлар бўлишади.

Дунё харитасига назар ташлайдиган бўлсак, Шимолий Африкадан Жануби-Шарқий Осиёгача бўлган барча мусулмон давлатлари бир хил манзарани кўрсатади: қашшоқлик, уруш, ночорлик, кам ривожланганлик ва ташқи қарамлик.