Ислом (872)
«Бугунги кунда сизга динингизни мукаммал қилиб бердим. Сизга неъматимни батамом қилдим. Ва сиз учун Исломни дин деб рози бўлдим». (Моида сураси)
Подкатегории
Пайғамбаримиз (с.а.в.) бундай деганлар: “Кўз тегиши ҳақдир” (Бухорий, Мишкотул-Масобих, ж. 11, с. 494, Ҳ ;:4432).
Абу Атиядан ривоят қилинди: «Молик ибн ал-Ҳувайрис масжидларимизга келиб бизлар билан суҳбатдош бўлиб турар эди. Бир кун намоз вақти киргач, унга: «Олдинга ўт!» дедик. Шунда айтди: «Бирорталарингиз олдинга ўтсин, мен нима учун олдинга ўтмаганимни сизларга айтиб берайин. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг: «Кимки бир қавмни зиёрат қилса, уларга имом бўлмасин. Уларга ўзларидан бирор киши имом бўлсин», деганларини эшитганман».
Таърифи: [Аимма] сўзи луғатда "бошқалар эргашадиган кишилар" маъносини англатади (Ас-Сиҳоҳ. Лисонул араб. [ҳамза, м, м] моддаси.). Яъни халқ яхшилик ёхуд ёмонлик йўлида, ихтиёрий ё мажбурий тарзда эргашадиган шахслар - имомлардир.
Кимгаки, намозда бошқа кишининг иқтидоси дуруст бўлса, унга шу намозда имомлик жоиз. Агар шундай бўлмаса, демак унинг имомлиги дуруст эмас. Иқтидо дуруст бўлишининг шартлари юқоридаги фаслларда баён қилинди. Оллоҳ тўғриликка йўлловчи Зотдир.
Исломнинг бешинчи рукни бўлмиш ҳаж ибодати ҳам нафс поклиги ва ахлоқ сайқалига катта таъсири бор омилдир. Бу маънони Қуръони Каримда ҳаж ҳақида келган оятларнинг баъзисига назар ташлаш билан фаҳмлаб олсак бўлади.
Аллоҳ таоло «Бақара» сурасида:
Илм зарур амални зарурмасидан, афзалини афзалмасидан, саҳиҳини фасодидан, мақбулини мардудидан, суннатини бидъатидан ажратиб беради ва шариат назарида ҳар бир амалнинг ўз баҳоси бордир.
...Эркак кишининг аврати киндиги остидан то икки тиззасининг остигачадир. Бу ҳукмнинг далили қуйидагилар:
Аллоҳ таолонинг йади, важҳи, нафси бор. Аллоҳ таоло Куръонда зикр қилган важҳи, йади ва нафси Унинг сифатларидир. Биз уларнинг қандайлигини билмаймиз. Йад Унинг қудрати ё неъмати дейилмайди. Ундай дейиш Унинг сифатини йўққа чиқариш бўлади. Қадария ва мўътазила аҳли Аллоҳ таолонинг йади Унинг қудрати, дейишади. Йад Унинг сифатидир. Биз унинг қандайлигини билмаймиз. Унинг ғазаби ва ризоси (розилиги) сифатларидир. Биз уларнинг қандайлигини билмаймиз.
Шариати Исломийя жамиятнинг ишларида-ибодатларидан, муомалаларидан, одобларидан ғофил бўлиб қолмайди, балки у шахсни жамият биносининг ғишти ёки тирик жасаднинг бир аъзосидек қабул қилади.
Аллоҳ таоло: «Аллоҳ китоб берилганлардан уни одамларга баён қилурсиз, беркитмассиз, деб мийсоқ олганини эсла», деган.
Аҳли сунна ва жамоа уламолари, ашъарийси бўлсин, мотуридийлари бўлсин, ўзлари бирор янгилик олиб келмаганларини, балки, саҳоба ва тобеъинларнинг мазҳабини давом эттирганларини такрорлашдан эринмайдилар. Бу Айни ҳақийқатдир.
Саъд ибн АбуВаққос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Албатта, мен Аллоҳ азза ва жалла йўлида қон тўккан биринчи кишиман. Албатта, мен Аллоҳ йўлида ўқ отган биринчи кишиман. Ўзимни Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва саллам саҳобаларидан бир гуруҳда душманга қарши курашаётганимни кўрганман. Ўшанда биз дарахт ва ток баргларидан бўлак ҳеч нарса емасдик. Ҳатто оғизларимиз чети яра бўлиб кетган. Ҳар биримиз худди қўй ва туя каби ҳожат чиқарарди. Бани Асад мени динда маломат қила бошлади! (Агар улар айтаётган гап рост бўлса,) у ҳолда мен (яхшиликдан) аниқ маҳрум бўлибман, зиён кўрибман, амалим бекор кетибди”.
2/206 Мунофиққа Аллоҳдан қўрққин дейилса, уни кибру ҳаво тутади. Жаҳаннам унга етарлидир.