Ғарб оммавий ахборот воситалари орқали дунё хабарларини кузатаётган одам динга оид янгиликлар асосан икки ҳолатда ёритилаётгани гувоҳига айланади: ё Рим Папаси ўзининг баъзи бир бузуқ патологияга мубтало бўлган шаҳватпараст руҳонийлари (педофиллар) учун ҳисобот бераётган бўлади, ёки “Ислом хавфи” ҳақида сўз бораётган бўлади.

Худо борми? Буни қандай исботлаш мумкин? У нимада намоён бўлади? Атеистлар ва агностиклар шу каби саволлари билан имонли қариндошлари ва яқинларини қийнайди. Бироқ, Исломнинг эътиқод деб аталишига қарамасдан, бу дин жуда аниқ қоидаларга асосланган.

Замонавий тарихда диний фанатизм негизида одамларнинг энг катта оммавий қирғини - Жонстаунда "Халқлар ибодатхонаси" коммунасида содир этилган 918 одамнинг ўз жонига қасд қилиши ҳисобланади. Секта бошлиғи Жим Жонс ўз «диндош»ларини заҳар ичишга ишонтирди, шундан сўнг ўзини-ўзи отди.

Клонлаш ушбу организм ҳужайрасида мавжуд бўлган генетик материалдан фойдаланиш йўли билан мавжуд жонли мавжудотдан нусха олишни ифодалайди, яъни бошланғич нуқта бўлиб тирик ҳужайра ва биологик жараён хизмат қилади, улар мавжуд организмдан олиниб, лаборатория шароитларига ўтказилади ва бу ерда сунъий нусха олинади.

Атеистлар билан мулоқат қилар эканман, уларга ачиниб кетаман. Бу адашган қалблар гносеологик деб номланган боши берк кўчага кириб қолишган. Эҳтимол, балки уларни жин чалган ёки бошқа алвастилар йўлдан оздирган бўлиши ҳам мумкин. Уларнинг ичи қоралиги ва худбинлигини айтмасак, Худонинг борлигини инкор қилиш учун бошқа ҳеч қандай сабаблари йўқ. Объектив сабаб ҳақида эса, умуман гапирмасак ҳам бўлади. Фақат хиссиётлари, нервлари ва динга қарши тутқоноқлари бор, холос.

Тасаввур қилинг, олий маълумотли, зиёли икки одам одоб-ахлоқ масалалари, илм-фан муаммолари ҳақида гаплашиб ўтирибди. Уларнинг бири гўдаклар агар касал бўлиб туғилса, уларни ўлдириб юбориш мумкин деяпти (туғилгандан кейинги аборт).
Сўнг, у ўз фикрларини яна давом эттириб, маълум бир вақтгача тўлақонли одамга, шахсга айланмаган соғлом болаларни ҳам ўлдириш мумкинлиги таъкидлади. Улар ҳудди ичи бўш дискка ўхшар экан.

Исломда диний эътиқоддан воз кечиш куфрга тенг бўлиб, мусулмон маданиятидани инсонни яккамохов қилиб қўйиши ва ҳатто зўравонликка олиб келиши мумкин. Шунга қарамай Мағрибдан Саудия Арабистони ва Покистонгача бўлган ҳудудда атеистларнинг сони кўпаймоқда.

Атеистлар динга қарши чиқишларида барча қатлиомлар дин шиорлари асосида бўлганини кўп ва хўп айтишни яхши кўришади. Бироқ тарихга холис назар ташлайдиган бўлсак, булар қилган жиноятлар олдида бошқалари хижолат эканини кўрамиз.
Бу қирғинларга французларнинг 1792 йилдаги ибтидо бўлди.

Коинотдаги тартиб - Яратувчи мавжудлигини шак-шубҳасиз исботлайди. Чексиз коинотимиз қандай вужудга келгани, унинг ҳаракатда ёки ҳаракатсиз туриши, ундаги тартиб ва мувозанатни ушлаб турадиган қонунлар қандай ишлаши одамларни ҳар доим қизиқтириб келган. Асрлар давомида олимлар ва мутафаккирлар бу масалада сон-саноқсиз тадқиқотлар ўтказган ва кўплаб назариялар таклиф қилган.

 «ЛГБТ-ҳаракати» қатнашчилари, атеистлар ва уларнинг тарафдорлари гомосексуалликни тарғиб қилиш, уни соғлом ва тиббиёт, психология ва педагогика нуқтаи назаридан фойдали, деб тан олишни талаб қилган ҳолда турли мамлакатларнинг сиёсий дастурлари ва жамоатчилик фикрига босим ўтказмоқда. Шу аснода, олимлар жинсий хулқ-атворнинг ушбу тури билан боғлиқ янги ва янги муаммоларни ёритиб беришда давом этмоқда.