Ат-такфир вал-ҳижра(Ат-такфир вал-ҳижра - [араб. - куфрда айблаш ва ҳижрат].): 1971 йилда Шукрий Мустафо (1942-1978) томонидан Мисрда ташкил топган бу оқимнинг асосий ғояси бутун бир жамоаларни, ҳатто давлатларни имонсизликда (исломдан қайтишда) қоралашдан иборат бўлиб, шу асосда бу давлатларга зулм, куч ишлатиш маъқулланган. Шукрий Мустафо ва унинг сафдошлари Миср жамияти ислом қарашларига тўғри келмаслиги ва бундай давлатдан кетиш керак деган хулосага келганлар. Бу хулосадан кейин 1973 йилда «такфирчилар» Мисрнинг кам аҳолили тоғолди ҳудудига кўчиб кетганлар.

Қодёния фирқаси залолатга кетган фирқалардан ҳисобланади. Кўпчилик уларни билмаганлари боисидан мусулмон, деб ўйлайди. Аслида, ундай эмас. Хўш қодёнийлик нима ўзи? Қодёнийлик 1900 м. санада баъзи мустамлакачи давлатлар режаси ила Ҳиндистон ярим оролида юзага келган бир ҳаракатдир. Бу ҳаракатни юзага чиқаришдан асосий мақсад, Исломдаги фарзлардан бири бўлмиш жиҳодни йўққа чиқариш бўлган.

Секталар ёки секталараро гуруҳлар узоқ ўтмишда ҳам мавжуд бўлган. Уларнинг одамларга таъсири жуда катта. Ўзларини инсониятнинг қутқарувчилари сифатида бошқаларга таклиф қилган ҳамда уларга қўшилган ва уларга ишонган кўплаб содда одамларни осонгина топганлар ҳар доим бўлган.

Аҳли сунна ўзаро илмий ва амалий масалаларда ихтилоф қилишарди. Лекин улар ўз йўлларини - хилоф ҳажми қанчалик улкан бўлмасин - асосий нарса, яъни жамоатни, бирликни сақлаш, аҳиллик, фирқаланиш ва бир-бирини айблашни йўқотишда - ўзаро эҳтиром, аҳиллик ва дўстликдан иборат бўлган баҳс-мунозара одоби билан маҳкам тутдилар.

Залолатга кетган фирқалар ваҳийга иймон келтиришда икки хил йўл тутганлар:
1.    Табдил тариқаси. 2.    Тажҳил тариқаси.

Абу Тоҳир Сулаймон ибн ал-Хасан ал-Жаннабий (араб. أبو طاهر سليمان بن الحسن الجنابي‎; 906—944) – карматийлар давлати (Баҳрайн ва Шарқий Арабистон) ҳукмдори, 930 йил Маккага бостириб киришга бошчилик килган.

Рамазон ойида бунақа пост қилиш ниятим йўқ эди. Аммо бошқа тараф тийилмаслигини кўрастиб турибти. Гап Ҳизбут Таҳрирнинг кетма-кет ахборот хуружлари ҳақида. Менга Ҳизбут Таҳрир масаласида “мусулмонларни тоифага ажратиш яхшимас”, деган lecture қилманг, мен уларни кеча куни таниб қолмаганман, қанчалик мусулмонларга зиён етказганликларини биламан. Ёқмаса блок қилинг, алоқани узинг, лекин бу масалада ақл ўргатманг. Бунақа насиҳатни мен аҳли илмдан кутмайман, чунки Ҳизбут Таҳрир ифлосгарчилигидан энг кўп азият еган айнан илм аҳли бўлади...

"Сектантлар" ёрлиғи одатда жамиятда "арифметик кўпчилик" бўлмаганларга осиб қўйилади. Баъзи сабабларга кўра, "биз кўпроқмиз, шунинг учун биз ҳақмиз" деб ҳисобланади. Ўз ҳақлиги ва ўз нутқининг эксклюзивлигини бундан-да содда (примитив) талқин қилишни ҳеч қачон кўрмаганман. Тафриқачилар, "софлик ва ҳақиқат фидойилари" ҳар доим бўлган.

Ақоид илмини ўрганмоқчи бўлган ҳар бир толиб илм билиши зарур бўлган ўзини илми каломга урган фирқалар қуйидагилар:

Арийчилик – эрамизнинг IV-VI асрларда насронийликнинг дастлабки оқимларидан бири бўлиб, ўғил-худонинг ота-худо тарафидан энг дастлабки яратилганлиги, кейинчалик - унинг ота-худо (антитринитаризм) билан моҳияти бир эмаслиги, исо илоҳий хусусиятлари, моҳияти ва шон-шуҳрати жиҳатидан ота-худодан кейин туришини таъкидлайди.