Ислом (872)
«Бугунги кунда сизга динингизни мукаммал қилиб бердим. Сизга неъматимни батамом қилдим. Ва сиз учун Исломни дин деб рози бўлдим». (Моида сураси)
Подкатегории
«Мен Ид-Милад-ан-Наби (мавлид) нишонланишига бағишланган мақоламда ёзганимдек, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳаёти ҳақида ҳикоя қилишга жазм этиш – мақтовга сазовор иш ва мусулмонлар бунда фаоллик кўрсатишлари лозим.
Бизга Ҳошим, унга Фараж, унга Луқмон ҳадис айтди, у Абу Умома розияллоҳу анҳудан ривоят қилади:
Аллоҳ таоло махлуқларни куфр ва имондан ҳоли қилиб яратди. Сўнг уларга хитоб қилди, буюрди ва қайтарди. Кофир бўлган ўзининг феъли (амали), инкори, ўжарлиги ва Аллоҳ таолонинг унга ёрдами бўлмаганидан кофир бўлди. Мўмин бўлган ўз феъли, иқрори, тасдиғи ва Аллоҳ таолонинг унга берган тавфиқи ва ёрдами билан мўмин бўлди.
Биз жамоатни ҳақ ва тўғри деб, тафриқани тойилиш ва азоб, деб биламиз.
Аллоҳ таолога ҳамд ва Унинг расули саййидимиз Муҳаммад мустафога саловоту саломларимиз бўлсин!
Ушбу сарлавҳа қилиб олинган масала ўзаро ихтилофларнинг энг машҳурларидан бири десак, муболаға қилмаган бўламиз. Албатта, бизда бу масала айни шу тарзда ўртага қўйилгани йўқ. Балки намозда «омийн»ни овоз чиқариб айтиладими ёки йўқми, тариқасида қўйилди.
Бировни кофир дейишлик осон иш эмас. Чунки, бу ишнинг орқасидан келиб чиқадиган ҳукмлар ҳам ўта хатарлидир.
Амалнинг тарозу палласида оғир келишидаги асосий нарса бу ўша амалнинг бошқасидан фойдалироқ бўлишидир. Унинг нечоғли фойдалигига қараб Аллоҳ олдида у амалнинг ажри кўп, фазли беқиёс бўлади. Бу ҳақда Аллоҳ таолонинг ояти келади:
Оламнинг Роббиси бўлган Аллоҳга ҳамду санолар бўлсин. Унинг Расули Муҳаммадга салот ва саломлар бўлсин. У зоти шариф Роббисининг ваҳийсини одамларга етказди, умматини Дажжолдан огоҳлантирди. Унинг хатари мўминларга катта бўлгани учун қаттиқ огоҳлантирди ва ундан қутилиш йўлларини кўрсатди.
Аввал ўтган уламолар ва улардан кейин келганлар аҳли хайр ва асардирлар. Аҳли фиқҳ ва назардирлар. Фақат гўзал зикр ила эсланурлар. Ким уларни ёмонлик ила эсласа йўлдан озган бўлибдир.
Инсонда нафақат бирон-бир нарсани идрок қилиш, ҳис этиш ва у ҳақида фикр юритиш, балки уни ўргана олиш қобилияти ҳам мавжуд. Билмаганини ўрганиб, йўқдан бор қилиш одамзод фитратида мавжуд. Бу Аллоҳ таолонинг бандаларига берган неъмати ва марҳаматидир. Инсон аввал ҳеч қилиб кўрмаган ишига қўл уриши унинг кучига-куч қўшади, комил инсон бўлишига хизмат қилади. Демак, инсон камолотга эришиш учун ҳамиша илм ўрганишга интилиши керак.
Қиёмат куни бандаларнинг амалларини тарозида тортилиши ҳақдир. Низолашганлар ўртасида қиёмат куни қасос бўлиши (ўч олиниши) ҳақдир. Агар уларнинг (золимларнинг) яхши амаллари бўлмаса (қолмаса), уларга мазлумларнинг гуноҳлари юкланиши ҳақдир, жоиздир.