1. Фақирлар. Моли нисобга етмаган одам.
2. Камбағаллар. Ҳеч нарсаси йўқ одам.
3. Закотчилар. Давлат раҳбари томонидан закот йиғиш топшириғи берилган кишилар. Уларга ишига яраша закотдан берилади.
4. Мукотаблар. Маълум мол эвазига озод бўлишлари хусусида хожалари билан шартнома тузган қуллар.
5. Қарздорлар. Қарзини тўлашдан ожиз бўлган одамлар.
6. Аллоҳ йўлидагилар. Қўшиндан ажраб қолган аскар, йўлда қолиб кетган ҳожилар.
7. Ўз диёридан ва у ердаги мулкидан узоққа кетиб, уларни олиб келишдан ожиз бўлган мусофирлар.

Имом Қудурий раҳимаҳуллоҳ айтади: «Намозга киришган вақтда такбир айтади». Бунга биз юқорида келтирган ояти карима ҳамда Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Унинг таҳрими (ҳаром қилувчиси) такбирдир» мазмунидаги ҳадиси шарифлари далил бўлади. Такбири таҳрима бизнинг наздимизда намознинг шарти саналади. Бунга Имом Шофеъий раҳимаҳуллоҳ хилоф қилади. Бизнинг наздимизда, ҳатто бир киши фарз намози учун такбири таҳрима айтган бўлса, у билан нафл намозни адо килиши ҳам мумкин бўлади.

“Рўза” арабчада    “Савм” дейилиб, луғатда бир нарсадан ўзини тиймоқ, сақланмоқ маъноларини билдиради. Шариат истилоҳида эса, тонг отгандан то қуёш ботгунча ният билан рўзани очувчи нарсалардан ўзини тиймоқдир.

«Кўринмайдиган нажосатларни поклашнинг йўли шуки, ювувчи уни пок бўлди, деб ғолиб гумон қилгунича ювилади». Чунки нажосатни кетказиш учун такрор зарурийдир. Лекин бу билан нажосатнинг кетгани аниқ бўлмайди. Шунинг учун қиблани аниқлаш масаласидаги каби, ғолиби гумон эътиборга олинади. Уламолар (ғолиби гумонни) уч марта ювиш билан белгиладилар. Чунки ғолиби гумон мана шу адад билан ҳосил бўлади. Енгиллик мақсадида зоҳир сабаб (яъни уч марта ювиш) ғолиби гумон ўрнига қўйилади. Уйқудан уйғонган киши борасидаги ҳадис ҳам буни қувватлайди.

1. Бемор тамоман туролмаса ёки қаттиқ оғриқ туфайли туриши қийин бўлса ёки касаллигининг кучайиши ёки узоққа чўзилишидан қўрқса, намозини ўтириб, рукуъ ва сажда қилган ҳолда ўқийди. Ўзига энг қулай шаклда ўтиради, булардан бошқа ҳолларда кучи етганича тик туриб адо этади.

“Ғасб” сўзи луғатда бир нарсани куч ишлатиб, зулм билан тортиб олишга айтилади. Шаръий истилоҳда шариатда мол ҳисобланадиган нарсани эгасининг руҳсатисиз қўлидан очиқ-ойдин ҳолатда, тасарруф имконини бермайдиган қилиб, муҳтарам(Мусулмонларни, мусулмон юртдаги зиммийларни ва сулҳ қилинган бошқа юртдаги ғайридинларнинг моллари "муҳтарам” мол ҳисобланади.) ва мутақоввам молни зулм билан тортиб олишни тушунилади.

Имом жума ва икки ҳайит намозларида, шунингдек, бомдодда, шом ва хуфтон намозларининг аввалги икки ракатида овоз чиқариб қироат қилади. Юқорида номлари айтилган намозларни қазо қилиб ўқилаётган намозга имомлик қилаётган имом ҳам овоз чиқариб қироат қилиши вожибдир.

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: У киши кийимга теккан маний ҳақида: “Агар уни кўрсанг юв, кўрмасанг (устидан) сув қуйиб юбор”, деди.
Таҳовий ривояти, санади саҳиҳ (“Осорус сунан”).

Абу Умома розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Уч тоифанинг намози қулоқларидан нарига ўтмайди: қочоқ кул, кайтмагунча; эри ундан ғазабнок бўлган ҳолда кечани ўтказган хотин; қавми ёмон кўрадиган имом”, дедилар”.

“Иқрор” деганда бир одамнинг ўз бўйнида бошқанинг ҳақи борлигини тан олиши тушунилади. Иқрор - иқрор бўлувчи шахснинг ўзигагина ўтадиган ҳужжат.