Афғонистонни бошқараётган Толибоннинг энг юқори поғоналарида зиддият авж олаётгани кузатилмоқда. Раҳбарлар бир-бирини очиқчасига танқид қила бошлаган ва келишмовчиликларни оммадан яширмаяпти, жумладан қизларнинг билим олиш масаласи юзасидан.

Эй солиҳ банда! Баъзилар бор, мақтовни жуда хуш кўрадилар. Шариатга мувофиқ келмаган ишларга рози бўладилар, кўнгиллари шуҳрат тилайди. Одамлар унга ҳақиқатни сўзласалар, айбини юзига айтсалар, улардан хафа бўлишади. Бу касалликдир. Аммо бу хасталикни қалбан ҳис қилмагунча, уни даволаб бўлмайди. Ушбу хасталикнинг сабаблари тўрттадир.

Кимдир илм ва мунозара мажлисларида оқил олимга эътироз билдирганида, унинг мунозарадан мақсади тортишув, риё ва енгиш экани маълум бўлса, ўша киши билан мунозара қилиш ярашмайди. Чунки, ўша киши унинг гапини рад этишини ва ўз мазҳабига (оқимига) ёрдам бермоқчилигини оқил олим яхши билади.

«Эй Оиша, мулойим бўл. Шубҳасиз, мулойимлик не нарсада бўлса, албатта, уни зийнатлаган ва уни не нарсадан суғуриб олинган бўлса, албатта, уни айблаган», дедилар». (Абу Довуд ва Муслим)

Кремл Совет империясини қайта тиклаш йўлидан борар экан, Россия оммавий ахборот воситалари ва депутатлари Ўзбекистон президентининг совет даври қатағонлари ҳақидаги сўзларини «садоқатсизлик» белгиси сифатида баҳолаган.

Бизнинг асосий вазифамиз - ўзимизни билиш ва кейин билим нури билан ёритилган табиатимиз призмаси орқали Худога мурожаат қилишдир.

Тубан, беақл кимсалар Холиқу Розиқ бўлган жалла алони, бирон шериги бўлмаган Ёлғиз Оллоҳни ҳақорат қилдилар-у, энди мен, сен, биз хатокорлар, гуноҳкор бандалар улардан нимани кутяпмиз ўзи?

Абдулла Қодирий – Жулқунбой бидъат ва хурофотга доир танқидни Совунак (енгил елпи) қори билан Мағзава (эзма) қори ҳангомасида давом эттирадилар. Тасаввур қилинг, иштаҳаси йўқ Али, серовқат, иштаҳаси карнай Валига “мен учун овқат еб бергин”, деб илтимос қилди.

Кўпчилик одамлар мақтовини яхши кўриб танқидини ёмон кўрганидан ҳалокатга учрайди. Уларнинг барча ҳаракатлари одамларнинг розилигини топишга, мақтовига эришиб, танқидидан қутулишга қаратилган бўлади. Албатта, бу оғир дарддир ва уни даволаш зарур.

Ўйлайманки, атеизм нима эканлиги ва унинг моҳияти нимадалиги ҳақида ўқувчиларга изоҳ беришнинг ҳожати йўқ. Фақат шуни кўрсатиб ўтамизки, ҳар қандай мафкура каби, атеизм ҳам ривожланишда, дин ва унинг тарафдорларига қарши чиқишда давом этади, демак, доимо ва айниқса, тажовузкор дунёвийлик тарғиботи мўминни ўраб олган замонамизда, уларга асосли тарзда жавоб бериш зарурати доимо мавжуд.