Жамият (930)
Ҳофиз ибн Ражаб Ҳанбалий роҳимаҳуллоҳ “Шарҳ ҳадис ал-илм” китобида қуйидагиларни айтган: “Ботиний илмни даъво қиладиган, у ҳақида гапирадиган ва у билан чегараланган кўпчилик шариат ҳукмлари, ҳалол ва ҳаром (илми) бўлган зоҳирий илмни қоралайди. Унинг аҳлига таъна қилиб: “Улар (ҳақиқий ботиний илмдан) тўсилганлар ва пўстлоқ (пўчоқ) соҳиблари”, дейдилар.
Улар болаликда учрашишган. Ўшанда ҳам бўлажак жаҳон футболи юлдузи бу жигарранг кўзли қизга уйланишга қасам ичган экан.
Лондондан Берлингача, Лимассолдан Қарачигача якшанба куни юз минглаб одамлар Фаластин халқини Исроилнинг кучли армияси билан жасоратли тўқнашувининг 100-кунида қўллаб-қувватлашларини изҳор қилиш учун дунё шаҳарлари кўчаларига чиқишди, хабар қилади Arab News. Қарачида "Жамоат-и-Исломия" партияси раҳбари Ҳофиз Наим ар-Раҳмон Ислом конференцияси ташкилоти ва мусулмон давлатлари раҳбарларини урушни тўхтата олмагани учун танқид қилди.
Йўлга қурилган соябон, тарнов, девор, дўкон кабилар оммага халақит бермаса, тураверади. Лекин халақит бермаган тақдирда ҳам уни бузиб ташлашга ҳар бир инсоннинг ҳақи бор. Аммо одамларга зиён етказадиган бўлса, давлатнинг рухсати бўлса ҳам, олиб ташланиши керак. Йўлда савдо қилиш ҳам шу кабидир. Боши берк кўчага эса унда яшовчилардан рухсат олмай туриб, ҳеч нарса қуриш асло мумкин эмас. Йўлга қурилган ёки кавланган нарса сабабли биров нобуд бўлса, қурган (кавлаган) одамнинг оқиласи ўлганнинг диясини тўлаб беради.
Халқаро Қизил Хоч Қўмитаси (ХҚХҚ) раҳбари Миряна Шполярич-Еггер (Mirjana Špoljarić Egger) сешанба куни Ғазо секторидаги можарони халқаро ҳамжамият учун "маънавий мағлубият" деб қоралади ҳамда Исроил ва Хамасни жанговар ҳаракатларни тугатиш учун янги келишув тузишга чақирди, деб хабар беради Reuters.
Чеченистон раҳбари Рамзан Қодиров ички ишлар вазирлиги ва Россия гвардияси қўмондонлари ва бўлинмалари раҳбарлари билан учрашув чоғида жиноят содир этганларнинг қариндошларини жиноятлари учун жазолашга чақирди.
Мустафо Сибоий айтади: “Агар нафсинг маъсиятни истаса, унга Аллоҳни эслат. Агар қайтмаса, кишиларнинг ахлоқини эслат. Шунда ҳам қайтмаса, одамлар уни билиб қолса (нима бўлади, деган) шармандаликни эслат. Агар шунда ҳам қайтмаса, билгинки, ўша вақтда сен ҳайвонга айланиб бўлибсан!”. Эй қалб ва кўзларни ўзгартирувчи Зот, қалбларимизни динингда собит қил.
Сўнгги ойларда араб дунёсидаги воқеаларни таҳлил қилишга уринишда демократия қадриятлари ҳақида қизғин назарий баҳслар бўлиб ўтди. Кўпчилик демократиядан бошқа мақсадни кўрмайди: сиёсий танловни ҳурмат қиладиган ва фуқароларнинг ҳуқуқларини ҳимоя қилувчи яхшироқ сиёсий тизиммуш. Шунинг учун бу Яқин Шарқ ва Шимолий Африка мамлакатлари учун энг мақбул натижа бўлар эди - ҳеч бўлмаганда араблар плюрализм, шаффофлик, замонавийлик нима эканлигини билиб олишлари мумкин бўларди.
Ҳориса ибн Нўъмон эшиги олдига (тиланчиларга атаб) саватда хурмо ёки бошқа нарсалар қўяр эди. Кўзи кўр бўлгани учун намозгоҳидан ҳужраси эшигигача арқон тортиб қўйган эди. Агар бир тиланчи мискин салом берса, саватдаги нарсани олиб, арқонни ушлаб эшиккача ўзи чиқиб, мискиннинг қўлига садақани ўзи тутқазиб юборар эди. Унинг аҳли оиласи “биз ўзимиз бериб юборамиз” деганига кўнмасдан шундай дер эди: «Мен Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг: “Мискиннинг кўлига (садақа) тутқазиш, ёмон ўлим то-пишдан сақлайди”, деганларини эшитганман”».
Илми мустаҳкам бўлган, динни билган олимдан бошқаси муфтий бўлиши жоиз эмасдир.
Балконда салқинлаб турган мандарин ва тирик арча дарахти ҳиди, бокалларда шампан виноси ва қувноқ қўшиқлар, оливье салати ва шоколадларининг таъми. Совет Иттифоқида Янги йилни қандай нишонлаганини эслаган ҳар бир киши бу ҳис-туйғуларни яхши билади.
Маййит ҳали дафн қилинмаган бўлса, уни бошқа ерга олиб бориб дафн этишнинг зиёни йўқ. Лекин киши қаерда вафот этса, ўша ерда мусулмонлар қабристони мавжуд ҳамда, уни шу қабристонга кўмишнинг имкони бўлса, вафот топган жойига дафн қилингани яхши. Чунки Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам Мадина қабристони яқин бўлса-да, Уҳуд жангида вафот этган саҳобаларни ўша маконга дафн қилишга буюрганлар(Ваҳба Зуҳайлий. «Ал-Фиқҳул-исламий ва адиллатуҳу».Дамашқ: «Дорул-фикр», 1980,2-жуз. 508-бет.).
Имом Роғиб Исфаҳоний роҳимаҳуллоҳ “Аз-зарийъа ила макорим аш-шарийъа” ва “Тафсийл ан-нашъатайн ва таҳсийл ас-саъадатайн” асарларида ақлнинг шариат билан бўлган шаъни ҳақида ёзганлар. Унинг хулосаси қуйидагича: