Жамият (972)
Намоз, рўза, ҳаждаги суннат ва нафл амалларни деб фарз амаллардан инсонларнинг машғул бўлиб қолишлари хатодир.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам овқат еяётган вақтда ерга тушиб кетган ушоқ ёки овқат бўлакларини териб олиб, тозалаб ейишга буюрганлар.
27 март куни БМТ дунёдаги озиқ-овқат чиқиндилари бўйича ҳисоботини тақдим этди. Ҳисоботга UNEP (Бирлашган Миллатлар Ташкилотининг Атроф-муҳит бўйича Дастури) ва Чиқиндилар ва Ресурслар бўйича халқаро хайрия дастури (WRAP) ҳаммуаллифлик қилган.
Исроил Диаспора вазирлиги томонидан чоп этилган ҳисоботда Исроил-Хамас уруши даврида яҳудий диаспорасидан "хайрия" ва кўнгиллилар тарафидан ёрдам кўрсатилган, деб ёзади The Jerusalem Post.
«Имом» арабча сўз бўлиб, тўғри йўлга бошловчи, пешво маъносини билдиради. Шунингдек, ўзида савоб ишларни мужассам қилган инсон маъносини ҳам англатади. Демак, бир сўз билан айтганда, имом кишиларни эзгу мақсадлар сари етакловчи
Эзгуликка эришишга ҳарис бўлган мусулмон Аллоҳ таоло муайян руҳий хусусиятлар билан у ўзгалардан фазилатли қилиб қўйган вақтларни тоат-ибодат ва дуо-истиғфор учун ғанимат билмоғи даркор.
Билгилки, толиби илм ҳам, толиби касб-ҳунар ҳам фақатгина илм ва илм аҳлини ҳурматини ўз ўрнига келтира олиши - уни ҳурматлаб, таъзимини адо эта олиши билангина илмга, касбга эришиб, улардан муваффақият ила манфааат топади. Устозни ҳурматига эътибор ва уни қатъиян улуғлаш, салобатли тутиш эса алоҳида аҳамият касб этади. Донишмандларимиз:
Мусулмон одам инсонларни ўзига қаратиш мақсадида, ўзини кўрсатиб, гапини безамайди. Чунки бундай қилишлик катта ишларни севадиган, кичик ишларни ёмон кўрадиган мусулмон одамнинг хулқидан эмасдир. Балки бу ташқи кўриниш, одамларни ўзига тортишга ҳаракат қилиш бекорчининг хулқидир. Шунинг учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам, у зотдан кейин Абу Бакр ва Умар розияллоҳу анхумолар бундайларга қаттиқ турганлар.
Табиб ва муаррих Ибн Аби Усайбиъанинг «Уюнул анба фи тобақотил атибба» номли асарида тафсир, усулул фиқҳ ва калом илмлари олими имом Фахриддин Розийнинг таржимаи ҳоли баён қилинган.
Инсонларнинг бу тури ўтмишга қарамайдилар, келажакка ҳам интилмайдилар. Улар бугуни учун яшайдилар.
Муносиб жойларга кўчат ўтқазиш ажру-савобли ишлардандир. Бу амалнинг фазилати ҳақида ҳадисларда шундай дейилади:
Кўп одамлар ғафлатда қоладиган, қадрини билмайдиган, шукрини қилмайдиган нарса бор, у бўш вақт неъматидир.
Тижорат, аслида дунё иши бўлиб кўрингани билан, ҳалол ризқ топиш ва бола-чақаси ҳаққини адо этиш ниятида қилинса, савдо давомида ношаръий ишлардан тийилса бу иш ҳам ибодатга айланади. Тўғри сўз ва омонатдор тижоратчилар ҳақида кўплаб ҳадисларда мақтовлар келган.