Тазкия (288)
Руҳий-маънавий қисм «тазкиятун-нафс» – «нафсни поклаш» деб аталиб, унда мўминларнинг нафсларини, яъни шахсиятларини поклаш, уларга фазийлатларни касб қилдириш ва разолатлардан холий қилиш киради.
Инсон қалби, Маҳшар куни унга тақдим этиладиган китобга ёзилаётган сўз ва амалларидан кўра, кўпроқ ўзининг ташқи кўриниши ҳақида ўйлайди. Биз Ислом – нафақат дин, балки яшаш тарзи эканлигини унутмаслигимиз керак, шундай экан, мусулмонлар ҳар қандай ҳолатда тақвони тутишлари лозим, бу сўзимиз ва амалимизга ҳам тааллуқлидир.
Диндор бўлиш қийин. Ақл бовар қилмайдиган даражада қийин. Бу фақат бир қарашдагина, илоҳий нарсаларга қўлинг текканда ва Аллоҳнинг амрларига риоя қилиш истаги билан ёнганда осон ва оддий бўлиб кўриниши мумкин. Лекин амалда одам ўзи билан уйғунликда қолиши осон эмас.