Дин фақиҳи ҳақидаги ҳадис келтириб ўтилди. Уни "раббоний олим" ва "пайғамбарлар вориси" деган сўзлар билан аташ ҳам машҳурдир. Буларнинг ҳаммасининг маъноси бир. Ҳаммамизга маълумки, икки турдаги олим бўлади: раббоний олим ва беамал олим. Охират куни яқинлашар экан, раббоний олимлар камайиб, беамал олимлар кўпаяди. Аллоҳ бизни бундан муҳофаза қилсин! Ҳазрати Муҳаммад Шафиъ раҳимаҳуллоҳ ўз замонасида шундай дер эди: "Афсуслар бўлсинки, ҳозирда бизнинг мадрасадан ҳам беамал олимлар етишиб чиқяпти".

Азиз биродарларим, биз татфиф (кам ўлчаб, кўп талаб қилиш) жиноятига қўл уряпмиз. Аллоҳ таоло Мутаффифун сурасида шундай дейди: "Вайл (вой) бўлсин, ўлчовдан уриб қолувчиларга. Улар одамлардан нарса ўлчаб олсалар, тўлиқ оларлар. Ва агар одамларга ўлчаб ёки тортиб берсалар, камайтирарлар".

Ўзимизни олимлар синфига мансубмиз, деб ўйламаслигимиз керак. Азиз биродарларим, олим бўлиш оддий иш эмас. У жуда улуғ амалдир. Ҳақиқий олимлар - Умар ибн Абдулазиз, Ҳасан Басрий, Шоҳ Абдулазиз Деҳлавий, Шоҳ Вали Аллоҳ, мавлоно Илёс, мавлоно Ҳусайн Аҳмад Маданий, ҳазрати Таҳонавий, мавлоно Абулҳасан Али Надавий (ва Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф) раҳимаҳуллоҳлардир. Мана шу инсонлар "олим", "фақиҳ" деган унвонга лойиқдирлар ва улар пайғамбарларнинг ворисларидир. Ўзимизни олим деб ўйламайлик! Балки камчиликларимизга қарамай, Аллоҳнинг бизга кўрсатган фазлидир бу.

2 декабр куни сионистлар Доктор Суфён Абдураҳмон Тайни ўлдириш учун  Ғазодаги уйини бомбардимон қилган. Унинг оиласининг бир қанча аъзолари ҳам шаҳид бўлди

Ер ибодат жойи ва покланиш воситасидир.
Амр ибн Шуайб отасидан, отаси бобосидан ривоят қилган ҳадисда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам айтадилар: “Мен учун ер юзи намозгоҳ ва покловчи қилинди. Қаерда намоз вақти кирса ва сув топилмаса тупроқ билан таяммум қилиб намоз ўқийвераман” (Имом Аҳмад ривояти).

Ўткан куни Марокаш термасининг Испания термаси устидан қозонган ғалабаси араб дунёсининг деярли асосий воқеасига айланди.

Кимдир илм ва мунозара мажлисларида оқил олимга эътироз билдирганида, унинг мунозарадан мақсади тортишув, риё ва енгиш экани маълум бўлса, ўша киши билан мунозара қилиш ярашмайди. Чунки, ўша киши унинг гапини рад этишини ва ўз мазҳабига (оқимига) ёрдам бермоқчилигини оқил олим яхши билади.

Олим киши билганига амал қилиши, нафсини буюрилган ишга итоат эттиришни ўзига шиор қилиб олиши керак. Аллоҳ таоло: «Таврот юклатилган (берилган) сўнгра уни кўтармаган (унга амал қилмаган) кимсаларнинг мисоли худди китобларни ортиб кетаётган эшакка ўхшайди» (Жума сураси, 5-оят), деган кишилардан бўлиб қолмасин.

Олимнинг кибрдан сақланиши икки йўл билан амалга оширилади

Шайх Абдулқодир Жийлоний ҳазратлари ҳижрий 546 йил зулқаъда ойининг тўртинчиси - сешанба куни кечаси мадрасада айтдилар: «Эй толиби илм, охиратни дунёдан устун қўй. Иккисида ҳам фойда кўрасан. Дунёни охиратдан устун қўйсанг, иккисининг ҳасрати сен учун жазодир.