Миссионерлар (104)
Бугун масофалар қисқараётган, муносабатлар яқинлашаётган, ҳазоралар, маданиятлар муштараклашаётган, замон тили билан айтганда, ҳамма нарса «глобаллашаётган» бир даврда яшаб турибмиз. Иқтисод ва сиёсатнинг глобалллашуви маданиятлар глобаллашувига сабаб бўлмокда.
Инсон боласи туғилгандан бошлаб, яшашга, камолотга, юксакликка интилади. Ҳаёт йўли текис ва равон эмас, албатта. Одамзот гоҳида қоқилади, гоҳ йиқилади, озми-кўпми шикаст-жароҳатлар олади. Шулар билан унинг ҳаётий малакаси ошиб боради. Ақли ва фаросати чархланиб, ўткирлашади. Олдинги хатолари такрорланмаслиги ва яна йиқилиб шикаст олмаслиги учун эҳтиёткорлик билан қадам босади. Сутдан оғзи куйган қатиқни ҳам пуфлаб ичади-ку...
...Қудрати чексиз Аллоҳ таоло бу оятда бизнинг эътиборимизни жуда ҳам муҳим бир масалага бурмоқда. Бу муҳим нарса Марям ва унинг ўғли Исонинг барча инсонлар сингари овқат ейишлиги ҳақидаги ҳақиқатдир. Мана шу ҳақиқатни баён қилиш билан бирга Аллоҳ таоло бизга ошқозонига озиқ-овқат истеъмол қилган махлуқотлар ҳеч қачон худо бўла олмаслигини ва уларга мутлақо ибодат қилиш мумкин эмаслигини таъкидламоқда. Рим Католик Черковининг вакиллари Биби Марямни худонинг онаси деб ибодат қилсалар, умумий христиан дунёси тирик худо деб Исога ибодат қиладилар...
Китобларимдан бирида, яъни “Тошни ким суриб қўйди?” асаримда турли хилликни, яъни инсонларнинг оддий инглиз тилида мутолаа қила туриб бўлсада ўзлари ўқиётган маънонинг тескарисини тушунишаётганлигини муолажа қилишга ваъда берган эдим. Ҳақиқий ҳаётдан олинган ушбу ҳикоя фикримни нафақат тасдиқлайди, балки бугунги ҳолатимизни ҳам тушунтириб беради.
Сўнгги бир ярим минг йил ичида - христианликнинг ғалаба қозонган пайтдан бошлаб 20-асрнинг ўрталаригача - эрамизнинг I аср бошларида Фаластинда иккита диний ҳаракат мавжуд бўлганлиги маълум.
Насроний дини жаҳон динларидан бири ҳисобланади. Ҳозирги кунимиздаги тарраққий этган давлатларнинг асосийлари христиан динига мансуб кишиларнинг юртидир. Бу билан христиан дини мавжуд бўлган жойларда таррақиёт ривожланиб, бошқа дин вакиллари истиқомат этадиган юртларда инқироз, қолоқлик ва ҳоказолар ҳукм суради, демоқчи эмасмиз.
Дунёнинг турли ҳудудларида фаолият олиб бориш, ижтимоий лойиҳаларни амалга ошириш, миллионлаб ададда газета, журнал ва китоблар нашр этиш, радио ва теледастурларни йўлга қўйиш ўз-ўзидан бўлмайди, албатта. Хусусан, “Еттинчи кун адвентистлари”нинг ҳар бир аъзоси, ўз ойлик даромадининг ўндан бирини черков ҳисобига ўтказиши шарт ҳисобланади. Уларнинг ақидаларига кўра, Исонинг тезроқ қайтиши, барча инсонлар адвентистлар тарғиботини қанча тез эшитишларига боғлиқ.
Дин миллий маънавиятнинг таркибий қисми, миллатни бирлаштириб турувчи муҳим омиллардан бири ҳисобланади.
«Меҳрибон ва Раҳмли Аллоҳ номи билан. Айт (эй Муҳаммад алайҳиссалом.): «У Аллоҳ ягонадир». Барча ҳожатларни сўрайдиган зотдир. Туғмаган ва туғилмаган. Ва унга ҳеч ким тенг ўхшаш бўлган эмас».[1]
...Христианликдан фарқли ҳолда Исломда ҳижоб эркакнинг аёл устидан ҳукмронлик белгиси эмас; Яҳудийликдан фарқли ҳолда у зодагон эрлик аёлларнинг ўзига хос ажратувчи белги ҳам эмас. Ҳижобнинг Исломдаги маъноси фақатгина аёлни унинг шаънига бўладиган тажоввуздан сақлашдир.
Забур китобида қизиқарли парча мавжуд. Довуд алайҳиссаломга нозил бўлган Забурл бобларининг бирида Украина ва Россия ҳақида парча топилди.
Франциянинг католик епископлари руҳоний-педофилларнинг барча қурбонларига товон пули тўлаш учун ўз епархияларининг кўчар ва кўчмас мулкини сотадилар ва ҳатто банк кредитларини олишлари мумкин. Архиерейлар, шунингдек, черков руҳонийлар томонидан вояга етмаганларга нисбатан юз минглаб зўравонлик ва жинсий зўравонлик ҳолатлари учун "институционал жавобгарликни" ўз зиммасига олганини тан олишди.