Собиқ роҳиба, диншунос Карен Армстронг шундай дейди: «сионист бўлган ғарблик масийҳийлар, салибчилар қолдирган меросларига дохилдир; улар радикал бўлиб динланган ва динлари классик салибчиликка қайтганлардандир».

Парчаланиб кетган коммунистик тузум ўзидан кейин инсон ҳаётининг турли соҳасида улкан ҳажмдаги бало-офатларни қолдирди. Сиёсат соҳасидаги бало офатларни сиёсатчилар, иқтисод соҳасидагини иқтисодчилар, жамиятшунослик соҳасидагини жамиятшунослар, шунингдек бошқа соҳалардаги бало-офатларни ўша соҳаларнинг одамлари гапирмоқдалар, муҳокама қилмоқдалар. Мазкур нуқсонларни тузатиш ҳам осон бўлмаяпти. Тузатиш учун қилинаётган ҳаракатлар оқибатида янги муаммолар келиб чиқаётгани ҳам барчага маълум.

СССР тугаб, мустақил давлатлар юзага келганида, айниқса, янги мусулмон мамлакатлар дуч келган энг катта хатар халқаро миссионерлик ташкилотларининг бу юртларга ёпирилиб келишлари ва кенг миқёсда иш бошлашлари бўлди. Улар жумладан Ўзбекистонда ҳам жуда қисқа муддатда, ғоят яхши ташкил қилинган тармоқларини вужудга келтиришди.

Бу ёруғ дунё бутун борлиғи-ла мўъжиза. Ва бу оламда бахт-саодатнинг ўлчови ҳисобсиз. Агар чуқур тафаккур қилинса, мўъжиза ва бахт моҳияти бир ноёб ҳикматга — имон-эътиқодга бориб тақалади.

Бугун масофалар қисқараётган, муносабатлар яқинлашаётган, ҳазоралар, маданиятлар муштараклашаётган, замон тили билан айтганда, ҳамма нарса «глобаллашаётган» бир даврда яшаб турибмиз. Иқтисод ва сиёсатнинг глобалллашуви маданиятлар глобаллашувига сабаб бўлмокда.

Инсон боласи туғилгандан бошлаб, яшашга, камолотга, юксакликка интилади. Ҳаёт йўли текис ва равон эмас, албатта. Одамзот гоҳида қоқилади, гоҳ йиқилади, озми-кўпми шикаст-жароҳатлар олади. Шулар билан унинг ҳаётий малакаси ошиб боради. Ақли ва фаросати чархланиб, ўткирлашади. Олдинги хатолари такрорланмаслиги ва яна йиқилиб шикаст олмаслиги учун эҳтиёткорлик билан қадам босади. Сутдан оғзи куйган қатиқни ҳам пуфлаб ичади-ку...

Насроний дини жаҳон динларидан бири ҳисобланади. Ҳозирги кунимиздаги тарраққий этган давлатларнинг асосийлари христиан динига мансуб кишиларнинг юртидир. Бу билан христиан дини мавжуд бўлган жойларда таррақиёт ривожланиб, бошқа дин вакиллари истиқомат этадиган юртларда инқироз, қолоқлик ва ҳоказолар ҳукм суради, демоқчи эмасмиз.

Дунёнинг турли ҳудудларида фаолият олиб бориш, ижтимоий лойиҳаларни амалга ошириш, миллионлаб ададда газета, журнал ва китоблар нашр этиш, радио ва теледастурларни йўлга қўйиш ўз-ўзидан бўлмайди, албатта. Хусусан, “Еттинчи кун адвентистлари”нинг ҳар бир аъзоси, ўз ойлик даромадининг ўндан бирини черков ҳисобига ўтказиши шарт ҳисобланади. Уларнинг ақидаларига кўра, Исонинг тезроқ қайтиши, барча инсонлар адвентистлар тарғиботини қанча тез эшитишларига боғлиқ.

Дин миллий маънавиятнинг таркибий қисми, миллатни бирлаштириб турувчи муҳим омиллардан бири ҳисобланади. 

«Меҳрибон ва Раҳмли Аллоҳ номи билан. Айт (эй Муҳаммад алайҳиссалом.): «У Аллоҳ ягонадир». Барча ҳожатларни сўрайдиган зотдир. Туғмаган ва туғилмаган. Ва унга ҳеч ким тенг ўхшаш бўлган эмас».[1]