Аллоҳ таоло бу қиссанинг тафсилотини Бақарасининг 67-73-оятларида келтиради: "Бир вақтлар Мусо қавмига шундай деган эди: "Аллоҳ сизга бир сигир (бақара) сўйишларингизни буюрмоқда" Улар, "Сен бизни масхара қиляпсанми?" деган эдилар. У эса, "Жоҳиллардан бўлишдан Аллоҳга сиғинаман", деган эди".

 Афсус... «Уларни ҳидоят қилгандан кейин, токи уларга нимадан тақво қилишларини баён қилгунча; Аллоҳ бирор қавмни адаштирмас». (Taвба: 115)

Рисолатнинг бошида Фиръавн Мусо билан сеҳргарлар ўртасида беллашув ўтказиб натижада ўзи мағлуб бўлади, шарманда бўлади: «Ўша ерда улар мағлуб бўлди ва хор бўлган ҳолларида қайтишди. Сеҳргарлар сажда қилган ҳолларида ташланиб: оламлар Раббисига иймон келтирдик, Мусо ва Ҳоруннинг Раббисига, дедилар».(Aъроф: 119-120.) Фиръавн сеҳргарлардан норози бўлди, балки уларни Мусо билан бирга тил бириктирганликда айиблаб; қаттиқ азоб бериб ўлдирди, номардларча аламини сеҳрдан қайтиб тавба қилганардан олди, ҳа очиқ номардлик қилди. Эрталаб Фиръавн билан куфр келтирган сеҳргарлар, кечка бориб Мусо билан иймон келтириб шаҳид бўлдилар, Аллоҳ буюкдир!

Бу иш Аббосийлар хилофати даврида кўпгина тарихий китобларда қиёмат аломатлари ҳақидаги маълумотлар «исроилиётдан» келган ривоятларга тўлиб кетган эди, яъни яҳудий ва насронийлардан келган турли саҳиҳ ва уйдирма ривоятлар... Уламоларимиз исроилиётдан келган хабарларни уч қисмга бўлган:

Бану Исроил — Қуръони Каримда бир неча марта зикр қилинган қавмдир. Исроил сўзи Абдуллоҳ ("Худонинг қули") деган маънони англатади. Бу унвон Исҳоқ алайҳиссаломнинг ўғли ва Иброҳим алайҳиссаломнинг набиралари бўлган Яқуб алайҳиссаломга берилган. Унинг авлоди Бани Исроил (Исроил болалари) сифатида танилган. Аллоҳ таоло уларга кўплаб пайғамбарлар юборди, лекин улар ҳар сафар Аллоҳнинг амрларига эътибор бермай, итоатсизлик қилдилар, бунинг учун жазо ва лаънатга учрадилар. Уларнинг бошига тушган жазонинг асосий сабаби итоатсизлик эди.

169. Улардан сўнг Китобга (Тавротга) меросхўр бўлган ўринбосарлар келдики, улар бу тубан (дунё) нарсаларини (ҳалол, ҳаромлигига қарамай) оладилар ва “Албатта бизлар мағфират қилинурмиз”, дейдилар. Ҳолбуки, агар яна ўшанга ўхшаган нарса келиб қолса, уни ҳам олаверадилар. Ахир улардан Китобда (Тавротда) Оллоҳ шаънига фақат ҳақни айтишлари борасида аҳд-паймон олинмаганмиди?! Ундаги оятларни ўқиб ўрганган эдилар-ку! (Оллоҳдан) қўрқадиган зотлар учун (бу дунё матоларидан) Охират диёри яхшироқ-ку! Ақл юргизмайсизларми?!

Кўпгина тарих ва сийрат аҳли Даниёл алайҳиссалом Бани Исроилга юборилган пайғамбарлардан бўлиб Бухтанассор II замонида бўлган, дейишади. Бироқ унинг аниқ бир тарихдаги муддати айтилмаган, барчаси ихтилофлидир. Фақатгина у киши Довуд ва Закариёгача бўлган орадаги замонда келгани аниқ айтилган. Ривоятларда Даниёл шахсиятида икки-уч киши ҳақида келган:

32. Шунинг учун ҳам Бани Исроилга: «Ким бир жонни ноҳақдан ёки ер юзида фасод қилмаса ҳам ўлдирса, худди ҳамма одамларни ўлдирган бўлади. Ким уни тирилтирса, худди ҳамма одамларни тирилтиргандек бўлади», деб ёздик. Батаҳқиқ, уларга Пайғамбарларимиз баёнотлар олиб келдилар. Сўнгра, бундан кейин ҳам, улардан кўплари ер юзида исроф қилгувчилардан бўлдилар.

 Бани Исроил Фиръавннинг зулм ва истибдоди остида узоқ вақт яшади. Аллоҳ таоло уларни қутқариш учун Мусо алайҳиссаломни юборди. Уларга ўзининг турли неъматларини ато этди. Охири бориб, Муқаддас ерга киришларини ирода қилди. Шунда Мусо алайҳиссалом уларни бу илоҳий амр¬ни амалга оширишга ундаш мақсадида Моида сурасидаги ушбу гапни айтдилар:

Биринчи инсон ҳуқуқлари хартияси – «Кир манифести» яқинда 2530 ёшга тўлади. Буюк Кир (Куруши Кабир) нафақат инсон ҳуқуқларининг дунёдаги биринчи декларациясининг муаллифи, балки яҳудийларга эркинлик берган, уларни бошқа халқлар билан тенг ҳуқуқли қилган ҳукмдор сифатида ҳам тарихга кирди. Баротали Абдураҳмоннинг "Куруши Кабир" (2006) романи унинг ҳукмронлиги даври тасвирига бағишланган бўлиб, бу учун у А.Рудакий номидаги Давлат мукофотига сазовор бўлган.