Имоми Аъзам Абу Ҳанифа раҳимахуллоҳ "Ал-Фиқҳ ул-акбар" китобларида бундай деганлар:
Ғафлат инсоннинг ақли, қалбига мусибат келтирувчи касалликдир. У инсонни бўлаётган ҳодисаларни, кеча ва кундуз алмашувини, нарсаларнинг маъноларини, ишларнинг оқибатларини англаб етувчи ҳиссиётини йўққа чиқаради. Энди у ишларнинг маъноларини эмас, суратларини, ботинини эмас, зоҳирини, мағзини эмас, пўстлоғини, ишларнинг ниҳоясини эмас, аввалини билади.
Ҳозирда ихтилоф чиқараётган тоифанинг содда мусулмонларнинг бошини айлантириш учун ўйлаб топган масалаларидан бири витр намози ҳисобланади.
Муовия розияллоҳу анҳу 660 йили Бусро ибн Абу Артоҳ бошчилигида Ҳижозга қўшин жўнатди. Бу қўшин дастлаб Мадинага келди. Бу вақтда Мадинада Абу Айюб Ансорий розияллоҳу анҳу омил (Омил - Араб халифалигида кичикроқ маъмурий-бирликларни бошқарувчи) вазифасида ишлар эди.
Аллоҳ таолонинг фаришталарига бундай имон келтирамиз: “Фаришталар Аллоҳ таолонинг мукаррам бандаларидир. Аллоҳ таоло уларга нимани буюрса, шуни қилишади. Аллоҳ таолога исён қилишмайди. Улар маъсумдирлар. Уларда эркаклик-аёллик сифатлари йўқ”. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади:
Изоҳ: Имом Муслим мазкур бобда ўн бешта ҳадисни баён қилган.
Усмон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллох соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ эканлигини билган ҳолатда вафот этса, жаннатга киради», дедилар».
«Исломни қабул қилмас экансан, сенга қарашли бутун бошли арийчи халқнинг гуноҳи устингга тушади».(Бухорий, 2941; Муслим, 1773; «Саҳиҳи Ибн Ҳиббон», 6555.)
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Рум подилоҳи Ҳиракрга юборган номаларидан
Абдулмалик ибн Марвон ҳаёти ва халифалиги
«Расулуллоҳ алайҳиссалом: «Дажжолга Асфиҳоннинг яҳудийларидан етмиш минги тайлисонларни кийиб олиб эргашадилар», дедилар». (Муслим)
Эрон Исроилга учувчисиз ҳаво воситалари (УҲВ) билан ҳужум уюштирди. Эрон давлат телевидениеси хабарига кўра, ҳужум ҳақида Инқилобий гвардия армияси баёнот берган.
Баёнотда, Исроилнинг Эроннинг Дамашқдаги консуллигига ҳужумига жавобан (1 апрелда),
Аллоҳ таоло бу умматни залолат устида жамланмаслик билан хослади. Бундан уларнинг ижмолари ҳужжат, ихтилофлари эса раҳмат экани келиб чиқади. Улардан аввалгиларнинг ихтилофлари азоб эди.
Абу Абдуллоҳ Муҳаммад ибн ал-Мансур. 127 йили (745-44) бир ривоятда 126 йили Ийзажда (Эрон) туғилган. Онаси Умму Мусо Бинт Мансур ҳимярий аёл.