Ислом (872)
«Бугунги кунда сизга динингизни мукаммал қилиб бердим. Сизга неъматимни батамом қилдим. Ва сиз учун Исломни дин деб рози бўлдим». (Моида сураси)
Подкатегории
Қуръони карим одамларни Аллоҳга яқинлаштириш учун йўл-йўриқлар сифатида нозил қилинган. Энг яхши йўл-йўриқлардан бири Қуръоннинг «Ҳужурот» сурасида келтирилган.
18 оятдан иборат бу қисқа сурада бошқа одамларга нисбатан одоб – одамлар билан ўзаро алоқа қилишнинг ахлоқий меъёрлари баён этилган.
Бизда «Қурбон ҳайити» ёки «Кичик ҳайит» деб номланадиган кун диний манбаъларимизда «Ийд ал-Азҳа» деб юритилади. «Ийд» сўзи араб тилида «қайта-қайта такрорланиш», «фойда-манфаат» маъноларини билдиради. Ҳайит куни ҳар йили такрор, қайта-қайта келгани ва унда Аллоҳнинг неъматлари бандаларига сероб бўлгани учун уни «ийд» деб номланган. «алАзҳа» эса «қурбонлик қилиш», деган маънони англатади.
Бу дунёда мусулмонлар учун энг қадрли нарса соғлиқ, пул ва мол-мулк эмас, болалар ва қариндошлар ҳам эмас, балки иймондир. Айнан иймон Аллоҳнинг марҳамати билан бу ҳаётда ва нариги дунёда муваффақият йўлини очиб берадиган қадрият ҳисобланади. Шундай экан, агар сиз кимгадир энг яхши нарса тиламоқчи бўлсангиз, унга мустаҳкам иймон тиланг, бу ҳақиқатда бебаҳодир!
Қуръон Худонинг бандалари билан шахсий мулоқотини абадийлаштирган. У пайғамбарлар ва тақводор мусулмонлар: Марям, Иброҳим, бошқа биз билмаган диндор эркаклар ва аёллар билан суҳбатларни сақлайди. Бундай мулоқотнинг мен учун энг севимли намунаси – "Марям" сурасининг бошида пайғамбар Закария билан суҳбатдир. Бу менинг чуқур ва кучли ҳиссиётларга эга бўлган севимли сураларимдан биридир.
«ал-Каҳф» сураси ўткинчи бўлмаган сабоқлар ва рамзларга тўла. Ушбу қисқа мақолада биз уларнинг иккитасини кўриб чиқамиз.
Ҳаётни ва инсонни Яратувчи Аллоҳ таъкидлайдики, инсоннинг фахрий миссияси жисмоний ўчоғидаги, ер юзидаги ҳамма нарса зебу зийнат сифатида яратилган. «Биз ер юзидаги нарсаларни, уларнинг қайсилари гўзалроқ амал қилишини синаш учун, зебу зийнат қилиб қўйганмиз. Албатта, Биз унинг юзидаги нарсаларни қуп-қуруқ тупроққа айлантиргувчимиз» (Каҳф сураси, 7-8).
Намознинг муҳимлиги ҳақида жуда яхши билан ҳолда биз барибир кўпинча бунга бепарво қараб, шошилинч кундалик ишлар уни иккинчи ўринга сиқиб чиқаришига имкон берамиз. Дарҳақиқат, шайтон васвасаси билан диндор одам баъзида намозга зерикарли мажбурият сифатида ёндаша бошлайди ва унинг ўрнига дунёвий нарсалардан қониқиш ва тинчланиш йўлини излай бошлайди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар: «Албатта, Ислом ғариб ҳолда бошланган ва бошлангани каби ғарибликка қайтади. Бас, ғарибларга Тувбо бўлсин».(1) Муслим ривояти
Халқнинг хилоф илмига берилиб кетиши сабаби, мунозара ва жадал офатларининг тафсилотлари ва унинг мубоҳ бўлиши шартлари. Билгилки, Расулуллоҳдан (соллаллоҳу алайҳи васаллам) сўнг давлатни ҳидоятга эргашган хулафои рошидинлар бошқардилар. Улар Аллоҳ маърифатига эга олим, ҳукм чиқаришда етук фақиҳ, фатво беришда мустақил зотлар эди.
Иззатига бўйинлар таслим бўлган, Унинг нуридан барча зулматлар ёришиб кетган ва шариъатидан дунё ва охират обод бўлган Зотга ҳамду санолар бўлсин, бутун оламларга раҳмат қилиб юборилган пайғамбаримиз Муҳаммадга ва унинг аҳли байти ва саҳобаларига салавот ва саломлар бўлсин.
Рамазони ойининг охирги ўн кунлигида Қадр деб аталмиш бир кеча бордир. Бу кеча минг ойдан афзалдир. Барча мусулмонлар айни шу кечани исташлари, унинг баракотидан насибадор бўлишга уринишлари қадимдан маълум. Бу иштиёқнинг масдари Қуръони Каримдаги Қадр сураси ва Қадр кунининг фазли борасидаги келган ҳадиси шарифлардир.
Ҳизр алайҳиссалом тўғрисида гаплар ниҳоятда кўп. Бу гапларнинг ичида ҳақиқатга яқинидан ҳақиқатга узоқлари кўп. Кўпчиликнинг ичида Ҳизр алайҳиссалом абадий бир зот бўлиб, у киши кимга кўринса, кимга назарлари тушса ўша банданинг хоҳлаган нарсасида ёрдам берар эканлар, Ҳизр алайҳиссаломнинг бош бармоқларининг суяги йўқ экан, фалон ерда пистончига кўринган эканлар, ундоқ бўлган экан, бундоқ бўлган экан каби гаплар ниҳоятда кўп.
Ва: «Эй Роббимиз, албатта, биз бошлиқларимизга ва катталаримизга итоат қилдик. Бас, улар бизни йўлдан оздирдилар. Эй Роббимиз, сен уларга азобдан икки ҳисса бергин ва уларни катта лаънатлаш ила лаънатлагин!» дедилар. (Аҳзоб, 67-68)