Аллоҳ таолонинг зикри ҳам ёқимли ҳам осон ибодатдир. Мўмин арзимас ҳаракати билан, ҳар қандай пайтда бу ишни адо қилиши мумкин.
Зикрнинг фазли ва фойдаси беҳисобдир. Аллоҳ таоло Қуръони каримнинг баъзи ўринларида Ўзини зикр қилиш лозимлигини таъкидлаган. Масалан, “Аҳзоб” сурасида шундай дейилган:

Ибодатлар хусусида фикр юритсак, турли-туманликни кўрамиз: қалб (юрак) ибодати, тил ибодати, амалий ибодат, молиявий ибодат. Масалан, имон қалб ибодати, намоз қалб, тил, бадан ибодати, закот молиявий ибодат, рўза вужуд ибодати, ҳаж эса молиявий, амалий ибодатдир. Намознинг ўзи ҳам бир хилликдан иборат эмас, балки қиём, рукуъ, сажда, жалса каби амаллардан ташкил топган.

Баҳз ибн Ҳакимдан, отасидан, бобосидан ривоят қилинади:

Ато Хуросоний роҳимаҳуллоҳ: “Зикр мажлислари ҳалол-ҳаром мажлисларидир. Қандай қилиб сотиб олишинг, сотишинг, намоз ўқишинг, рўза тутишинг, никоҳланишинг, талоқ, қилишинг, ҳаж қилишинг ва бошқа шунга ўхшаш нарсалар (урганиладиган мажлислардир)”, деган. Абу Бакр Саввор Адавий бир ҳалқада биргаликда илм ўрганиб ўтирар эдилар. Улар билан бирга бўлган ёш йигит: “Субҳаналлоҳ, Алҳамдулиллаҳ”, деб айтинглар”, деди. Шунда Абу Саввор ғазабланиб: “Ҳолингга вой булсин, у ҳолда биз нима нарса (усти)дамиз”, деди”. Буни Имом Аҳмад “Зухд” китобида ривоят қилган.

Пайғамбарларга қарши курашганлар қани? Уларнинг номи қолдими? Уларнинг оқибати нима бўлди? Уларнинг овози ўчди, илдизи қуриди! Пайғамбар алайҳиссаломнинг таълимоти эса ҳануз барҳаёт. У зотга ваҳий қилинган дин дунёга тарқалди. Дин ходимларига нусрат берилди. Душманларнинг тарихи қалблардан ўчиб кетди, Пайғамбар алайҳиссалом тарихи севиб ўқилади, унут бўлмайди, у зотнинг исми минбарларда янграйди, душманлари ҳар мавсум лаънатланади.

Аллоҳ таолони тил билан хоҳ жаҳрий, хоҳ махфий, хоҳ якка, хоҳ жамоат бўлиб зикр қилиш ўз шарт ва одоблари билан бўлса, машруъдир. Лекин баъзи инсонлар турли ҳаракатлар, мусиқа садолари билан қўшиқ қилиб, сакраб, жазавага тушиб, имомга эгилиб, кўтарилиб, айланиб, бир-бирини итариб, қадамларни ритм ва оҳангга солиб уриш, ҳалқа бўлиб айланиб амалга оши-радиган зикр соғлом фитратга мос эмас ва (Аллоҳдан) қўрқадиган қалб ундан бош тортади.

Сўнгги кунларда ижтимоий тармоқларда бир гуруҳ одамларнинг доира бўлиб ўтириб олиб зикр айтиши видеоси тарқалди. Мазкур тасвирда тўпланган кишиларнинг зикр айтаётиб тушунарсиз ҳаракатлар қилаётгани кўпчиликда савол уйғотди. Хўш, бу ўзи нима? Агар бу зикр бўлса, Аллоҳни ёд этиш шу қадар шовқин-сурон, тўпалон билан амалга ошириладими? Пайдо бўлган саволларга Шайх Сайфуллоҳ Носир ҳақизаҳуллоҳ қуйидагича жавоб берди.

Бугунги кунда иймон заифлиги устидан шикоятлар қилиш мусулмонлар учун  одатий ҳолга айланди. Бу ерда ҳеч қандай даҳшатли нарса йўқ. Бу, агар инсон фақат иймоннинг заифлиги ҳақида шикоят билан чекланиб қолмасдан, уни тиклаш учун чоралар кўришни бошласа – аломатларни аниқлаш ва тегишли даво чораларини излашга киришса, соғлом ҳодиса ҳисобланади.

Қуръони каримда буюк Аллоҳ дейди: “...Аллоҳни эслаш билан қалблар таскин топгувчидир”.(Раъд сураси, 28)  Зикр–бу  Аллоҳга яқинлашишнинг омили. Айнан яратувчи Аллоҳни эслаш инсоннинг ҳам маънавий дунёсини, ҳам жисмонан танасини қийновчи оғриқлардан холос бўлишга олиб келади.