Биз масжидда ўтирибмиз. Чиройли кийинган, сафнинг аввалида, қанақадир бошқача, муҳим, руҳлантирадиган нарсани тинглашга тайёр, Росулуллоҳ мероси бўлган ҳикмат дурдоналари билан танишиш илинжида. Бизнинг юрагимиз мана ҳозир ёш, ёрқин, ҳаракатчан, ёки аксинча, тажриба туфайли улғайган ва соч – соқолига оқ оралаган - имом – хатиб чиқади ва биз кўпдан бери интиқ бўлиб юрган ва бизнинг асосий саволларимизга жавоб бўладиган нимадир дейди деган умидларга тўла.

“Эволюция таълимотининг ҳалокати” дея аталувчи китобнинг муаллифи Ҳорун Яҳёнинг номи кўпчиликка таниш. Бу ном ортида туркиялик фирибгар Аднан Октар яширинган. Бу одамнинг таржимаи ҳоли бугунги кунги ҳаёсиз давримиз учун характерли бўлиб қолмоқда. Унда диний ҳиссиётлар эксплуатацияси, криминал, шизофрения, жинсий бузуқлик, сиёсий интригалар, ўта кескин конспирологик саҳналар ва айғоқчилик жанжаллар узвий чирмашиб кетган.

“...Авторитар режимнинг энг хавфли шаклларидан бири фашизмдир. Фашистик режим XX асрнинг 30-40 йилларида ғарб мамлакатларида (Германия, Италия) пайдо бўлиб, у ерда мавжуд бўлган демократик ҳуқуқ ва эркинликларни йўққа чиқарди ва мухолиф партия ва ташкилотларни террористик усулни қўллаб янчиб ташлади.

Тарихда баъзи бир давлат арбоблари ўзларини қандайдир мислсиз сифатга эга эканини  даъво қилишган.

Бугун учлик таълимоти ва ҳақ дин ўртасидаги фарқни жуда кўп одам билиб бормоқда. Баъзилар Қуръони кариймда Ийсо алайҳиссаломни “издошларимиз” дейдиганларга  қилинган мурожаатга ажаблансалар керак:

Демократияни энди ҳеч ким яхши кўрмай қўйди. Унга норози популистлар, исёнчи ўрта синф,  брутал технократлар, Россия ва Хитойнинг динамик авторитар тузумлари қарши бўлиб қолди. Бундай ёмон ҳолат анчадан бери кузатилмаган эди. Демократия глобал инқирозни бошидан кечирмоқда.

Эдуард Лимоновнинг “Суперменнинг сўнгги кунлари”, деб номланган қизиқарли бир китоби бор. Яқинда ўқиб чиқдим. Мазмуни эса, одамларни доим қизиқтириб келадиган кўҳна мавзу – ўлиши аниқ бўлган касалга чалинган инсон ўзини қандай тутади?

Атеизм – замонавий жамият динидир. Бусиз бугунги мафкуранинг асосий постулатини тасаввур қилиш мумкин эмас. У эса, ўз ўрнида ҳар мавжудликнинг ҳар қандай маъносини инкор қилади, илло инсон ўзи учун тўқиб чиқарган маънодан бошқа. Кўп ҳолларда бу муваффақият, бойлик, иқтидор бўлади, хуллас калом яшашни осонлаштириб, айш-ишратда яшашни кўзда тутган ҳар қандай мақсадлардир. Оддий одамга ҳаётдаги барча жараёнлар “ҳозир ва шу ерда” экани уқтирилади. Улар учун абадийлик йўқ, маъсулият ҳам йўқ.

Жанобимиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам айтган эканлар: “Асабияга чақирган ёки асабия учун курашган ёки асабия учун жон бераётганлар  биздан эмас”.
“Асабия” каби ҳолатларни кескин қоралайдиган яна жуда кўп ҳадислар бор. Куфрга яқин бўлган ушбу ҳаром амалдан сақланиш учун асабия нималигини билишимиз керак. Бу ишни ҳалолни ҳаром ёки ҳаромни ҳалол, деб қўйишдан сақланишимиз учун жуда зарурдир.

Озарбайжон Республикасининг пойтахти бўлган Баку шаҳрида шу кунларда Баку ислом университети ўз фаолиятини тўхтатди. Бу ҳақда islam.az нашри хабар берди.