Биз шундай бир замонда яшаяпмизки, унда ҳақиқат камёб, ёлғон эса одатий ҳолга айланган. Бу — ёлғончи ва иккиюзламалар замони. Ишонч йўқ қилинган, самимият танбеҳга айланган. Ёлғон муносабатлар ичида кундалик пул каби айланмоқда, ва бу касаллик мусулмонлар орасига ҳам кириб келганини англаш айниқса оғриқли. Биз одатда ёлғонни кофирларнинг, диндан узоқ одамларнинг иши деб ўйлашга ўрганганмиз, аммо бора-бора айнан ўзини мусулмон деб атаган одамларнинг ишончни биринчи бўлиб бузгани, бўҳтон айтгани, хиёнат қилгани ва фитна қурганига гувоҳ бўляпмиз… (машҳур "эшак"ни эсланг... )

Қачонки антисемитизмга қарши кураш исламофобия, арабларга қарши ирқчилик ёки колониализмни оқлаш воситасига айланса — шунда аён бўлади: бу кураш ҳақиқат учун эмас, балки ҳокимият манфаатлари учун олиб борилмоқда. Мусулмонлар содда ҳам, сукут сақловчи ҳам бўлмасликлари керак. Ҳақиқий ҳамдардлик — бу овозини ўчирмоқчи бўлганлар учун гапиришдир. Бу қаршилик эмас, балки ҳақиқат учундир.

Францияда бир ёш йигит кўчада бир нечта йўловчиларга ҳужум қилади ва улар "имонсиз"бўлгани учун уларни "Худонинг номи билан" ўлдиради. Бу президент Макрон ва ички ишлар вазири Дарманин ғазаб ўтида ёниб, республикачи дунёвий қадриятлар учун муқаддас уруш эълон қилиши ва ўлганлар учун миллий мотам уюштириши керак бўлган ҳолатлардан бири бўлиши керакдай бўлиб кўринади.

"Американинг ўнлаб йиллар давомида Россияда инсон ҳуқуқлари билан боғлиқ вазиятни танқид қилганидан сўнг, Россия энди жавоб қайтаришга тайёр", деб ёзади The New York Times, Россиянинг ўтган ҳафта Миннеаполисда полиция ходими томонидан ўлдирилган қора танли Жорж Флойднинг ўлдирилишига муносабати ва иқтибосини изоҳлар экан.