Тақлид ва ижтиҳод ҳақида бир ҳакимона гап
Ашраф Али Таҳонавий айтадилар: «Мутаассиб бўлмаган бир бемазҳаб одам менинг олдимга келган эди, унга шундай дедим: «Тақлиднинг, яъни мазҳабга эргашишнинг мадори яхши гумондир.
Бидъатчилар ва маслагимизга хилоф бўлган одамлар ибодатли бўлса, уларнинг шахсияти хақида гапиришга эҳтиёткор бўлиш лозим
Девбанд улуғлари масалаларда ўзларининг ҳақгўйлиги ва софгўйлиги (бор гапни гапириши) билан маълум ва машҳурдир. Буни ҳамма билади. Аммо уларнинг тақво ва тавозесининг яна бир жиҳати борки, буни камдан-кам одам билади.
Олим ва солиҳларнинг бойлардан ўзини беҳожат санашлари диннинг эъзозидир
Бу иш риё билан қилинган булса ҳам, савобдан холи эмас
Даъво гоҳида амалий ҳам бўлади
Хазрат Ашраф Али Таҳонавий айтадилар: «Киши узи қила олмайдиган ишни ёки узида булмаган сифатни сузи билан даъво қилиши мумкин булмаганидек, унинг сурати, сийрати, юриш-туришида хам бундай даъво сезилмаслиги керак. Бу гаи билан бир хадисдан пайдо булган ишкол (мушкуллик) хам кутарилиб кетади.