Абу Саъид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Мўминнинг фаросатидан эҳтиёт бўлинглар, чунки у Аллоҳнинг нури билан назар солади”, – дедилар. Сўнг, “Албатта, бу (ҳодиса)да фаросатли кишилар учун аломатлар бордир” [Ҳижр сураси 75-оят] оятини ўқидилар” (Термизий ривоят қилган).

Бугунги кунда севимли Пайғамбаримиз Муҳаммад Мустафо соллаллоҳу алайҳи ва саллам жаноби олийларининг авлодлари дунёнинг турли тарафларида ҳаёт кечириб келмоқдалар. Улар қайси номлар билан аталмасин, қандай ҳаёт кечирмасинлар, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳурматлари сабабли ҳурмат қилинишга ва иззат қилинишга муносиб ва сазовордирлар.   

Милодий 625 сана 23 мартда Уҳуд жанги бўлиб ўтди. Ҳижрий тақвимда эса бу жангни ҳижратнинг учинчи санаси, шавволнинг еттинчисида бўлган дейишади.

Аллоҳ таоло Нисо сурасида айтади: «Ва Биз сенга бундан олдин қиссаларини айтиб берган ва қиссаларини айтиб бермаган Пайғамбарларни юбордик». (Нисо сураси, 164-оят).

Балфур декларациясини тасдиқлаш бирор бир кучлироқ давлат зиммаси-да турар эди, чунки бир парча қоғозни кучли қилиш фақат кучли қонунга муҳтождир, аслида у бир парча қоғоз-ку ...!

ХАЙФ МАСЖИДИ

Адий насроний эди. У ўз қавмида обрў-эътиборли киши эди. Жанглардан тушган ўлжаларнинг тўртдан бирига эгадорлик қилар эди. (Араблар удумига кўра бундай микдорни фақат уларнинг катталари, бошлиқлари олади). Адий ибн Ҳотим Расулуллоҳ соллоллоху алайҳи ва салламнинг даъватларини эшитгач, бу нарса унга ёқмади ва қавмини тарк қилиб, Шом насронийларига қўшилиб кетди

Баъзан динга лоқайд қарайдиган кимсалар ақлий илмларга ортиқча маҳлиё бўлишиб, динда буюрилган вазифаларни оғир, шариатдаги ибодат ва қайтариқларни машаққат, деб ҳисоблаганлари учун ақлий илмларни фазилатга ҳақлироқ, олдинда туришга лойиқ, деб билдилар. Аслида бу тўғрида гапириш бу фасл доирасига кирмайди.

Имон инсон ҳаётида улуғ тушунча. У турли ёмонликлардан қайтиш ва яхшиликларни қилишда инсонга катта куч бағишлайди. Шунинг учун ҳам Аллоҳ таоло бандаларини яхшиликка буюриб, ёмонлиқдан қайтаришни имон тақозоси билиб, Қуръони каримда уларга «эй мўминлар», деб хитоб этади:

Бу ерда икки хил ҳолат борки, қандай шароитда бўлмасин, муқаллид бу икки ҳолатда ўзининг имомига эргашишдан, унга тақлид қилишда давом этишдан ўзини тийиши керак бўлади.

Ернинг уч марта ёрилиши – мағрибда, машриқда ва Араб жазирасида бўладиган зилзилалар.

Ўзбек жамиятининг энг асосий муаммоларидан бири – Ўзбекистонда на онгли фуқаролар, на жўяли ижтимоий-сиёсий институтлар мавжудлигидир. Юзаки қараганда, фуқаролар ҳам бор, ижтимоий-сиёсий институтлар ҳам бордек, лекин бу ерда гап (1) ҳукмрон элита манфаатида эмас, жамият манфаати учун ишлайдиган нисбатан барқарор институтлар ҳамда (2) ўз ҳақ-ҳуқуқини талаб қила оладиган, маъсулиятни ҳис қила оладиган лаёқатли ватандошларнинг йўқлиги ҳақида кетмоқда.