ИНСОНИЯТ ТАРИХИНИНГ БУРИЛИШ ОНИ

Бу турдаги кофирлар коинотнинг Парвардигори борлигига, ҳам Унинг фаришталари, китоблари, мўминларга жаннат ҳақида хушхабар бериб, кофирларни дўзахдан огохдантирувчи элчилари борлигига ҳам, қилиб ўтган амаллари учун жазо-мукофот бериладиган Охират борлигига ҳам ишонмайдилар. Улар Аллоҳ борлигини, пайғамбарни, элчини, Охират жазосини эътироф этмайдилар. Қуръон ундайлар ҳақида айтади:

American Journal of Human Biology журналида шу номдаги мақола чоп этган профессор Мэтью Кейдж шундай шов-шувли баёнот билан чиқди. Профессор ва унинг Department of Organismic and Evolutionary Biology бўйича ҳамкасблари одамнинг дунёқарашлари ва жинсий ориентацияси ўртасидаги боғлиқликни аниқлаш мақсадида қатор тадқиқотлар ўтказишди.

Ҳеч эсимдан чиқмайди: иккинчи ёки учинчи синфда бўлсам керак. Важоҳати бузуқ муаллимимиз ўрнимдан турғазиб, мендан «Худо борми-йўқми?» деб сўраб қолди. Мурғак ва ҳали норасида шуур бу истеҳзоли ва аламзада савол қаршисида ожиз, лол эди. (Кейинчалик у нега айнан мени турғизганини ўйлаб, бу ҳам бесабаб бўлмаганини билдим. Чунки мен «руҳоний» оиладан эдим, бундай оиланинг фарзанди ҳамиша ғазабнок даҳрийларнинг таҳдид, таҳқирлашига дучор бўлишган.)

Ижтимоий дарвини́зм (социа́л-дарвини́зм) – социологик назария бўлиб, унга кўра Чарльз Дарвин томонидан аниқланган табиатда яшаш учун кураш ва табиий танлов қонуниятлари, жумладан, инсоний жамиятда ҳам қўлланмоқда.

Россия Фанлар академияси Сибирь бўлимининг Қуёш-Ер физикаси институти олимларининг таъкидлашларича, улар 2010 йили коинотда саксонга яқин ғаройиб жисмларни аниқлашган ҳамда уларни РОКОСлар деб номлашган. Бу жисмлар кўринишидан юлдузга ўхшаса ҳам, бироқ аслида улар юлдуз эмас экан.

Гарчи одамларнинг кўпчилиги Худога ишонсада, кўп сонли тадқиқотларнинг кўрсатишича, олимлар орасида, қоидага кўра, диндорлар нисбий сони умумий аҳоли билан таққослаганда камроқ бўлармиш.

ХХ асрда даҳрийликнинг барбдод бўлиши нафақат илм-фан соҳасида балки сиёсий ва ижтимоий ахлоқ соҳаларида ҳам яққол кўрина бошлади. Коммунизмнинг барбод бўлиб, шармандаси чиқиши бу гапларнинг энг ёрқин тасдиғидир. Чунки, ХIХ  асрда коммунизм даҳрийлик ва шунга яқин залолатларнинг энг мақталгани (апофеози) эди. Таълимот асосчилари Маркс, Энгельс, Ленин, Троцкий ёки Мао Цзэдунлар даҳрийликни коммунистик дунёқарашнинг энг муҳим асоси деб қарашар эди.

Янги атеистлар динни заҳарли ёлғонлар тўплами деб аташади. Аммо ғайритабиий нарсаларга ишониш нормал бўлса-чи? Америкалик олимлардан бири фашистлардан қочиб, Манхеттен атом бомбаси лойиҳасининг етакчи иштирокчиларидан бири бўлган, физика бўйича Нобел мукофоти совриндори Нильс Борнинг (Niels Bohr) уйига ташриф буюрди.

«Ҳаётнинг энг катта фожиаси бу Худони йўқотиш ва Уни соғинмасликдир» (Ф.Норвуд). Гарчи, атеистларнинг таъкидлашича, улар Худога ишонмасалар-да, айрим насронийлар ва барча мусулмонлар ўз ҳаётининг маълум бир қисмида ҳатто энг ашаддий атеистлар ҳам Худонинг мавжудлигини тан олади, деб ҳисоблайдилар.