(Христиан эътиқодига кўра Исо алайҳиссалом Инжилни ёзмаганлар, ёздирмаганлар. Фақатгина таблиғ (хабар) қилганлар. Ҳаворийларидан ҳам уни таблиғ қилишларини (етказишларини) истаганлар. Исо алайҳиссалом ва ҳаворийлари даврида эса христианлар Яҳудийликдан мерос қолган муқаддас ёзувлар мажмуасидан фойдаланганлар.)

Инжил Исо алайҳиссаломга Аллоҳ таоло томонидан туширилган муқаддас китобнинг номи. Инжил лафзининг маъносида турли фикрлар мавжуд. Баъзилар уни иброний (яҳудий) сўз, баъзилар сурёний (Сурия араб луғати) дейдилар. Баъзилар эса соф араб сўзи бўлиб, «нажл», яъни «асл» маъносида, деганлар. Баъзилар: «Инжил сўзи юнонча бўлиб, маъноси хушхабар келтирганга бериладиган суюнчидир, кейинчалик хушхабарнинг айни ўзига ишлатила бошланди», дейдилар.

Римдан яҳудийларга буюк зарба: Қувғин... [м. 70 й.]

Дания Адлия вазири Питер Хуммелгаарднинг маълум қилишича, Копенгагенда бундай хатти-ҳаракатлар жиноий жавобгарликка айланади, улар икки йилгача қамоқ жазосига ҳукм қилинади.

Ҳозирги пайтга келиб дунёда мафкуравий кураш ғоят кескин бир паллага кирди. Ғарб олами Ислом динининг музаффарона юришини тўхтатиб қолиш учун бор имконият ва воситаларини ишга соляпти.

«Эски аҳд»нинг сўнгги китоби «Малаки пайғамбарнинг китоби» деб аталади. Ушбу исмнинг тўғри талаффузи Малаки бўлиб, "менинг фариштам" ёки "менинг хабарчим"деган маънони англатади. Ибронийча "малях" сўзи, арабча "малак" ва ундан "фаришта" номи келиб чиққан юнонча "***" каби, "хабарчи", яъни хабар ёки дарак билан юборилган киши деган маънони англатади.

Инжил (араб. إنجيل ‎ юнонча εὐαγγέλιον — Евангелие) — исломнинг тўртта муқаддас китобидан бири; Қуръонда ишлатиладиган Евангелиенинг арабча номи. Мусулмонлар нуқтаи назаридан Инжил Аллоҳ томонидан Исо пайғамбарга нозил қилинган. Кенг маънода Инжил Янги Аҳднинг барча китобларини ўз ичига олади.

Йигитлик чоғларим—бундан қирқ йилларча муқаддам мен Дурбандаги (Жанубий Африқо Республикаси) «Ройал Сиэте»да (Қирол театрида) ўтказилган бир йиғинда қатнашганман. Унда Хайтен исмли христиан илоҳиётчиси диний маьруза қилган эди.

Барнабо асли Кипрлик бўлиб, исми Юсуф бўлган. У яҳудий миллатининг левит авлодига мансуб эди. «Шулар каби Юсуф исмли, левитлар авлодига мансуб кипрлик бир киши бор эди. Ҳаворийлар унга Барнабо, яъни «далда берувчи» деган ном беришган эди. У ўз ерини сотиб, пулини ҳаворийларнинг ихтиёрига топширди» (Ҳаворийлар4/36-37).

Жаноб Дийдот барча насроний олимларнинг ақлини банд қилиб келган бу муаммони жуда осон ва ишонарли қилиб ечиб қўйдилар…
Доктор Т.М.Карим