Гуноҳларнинг ози ҳам, кўпи ҳам, махфийи ҳам, ошкораси ҳам заҳар каби зарар бериши аниқдир. Аллоҳнинг сатр қилиши ва унда ҳийла қилгани билан мағрур бўлма. Чунки Аллоҳ таоло малакут оламидан сенга назар солиб туради.

Уламолар айтадилар: Ҳар бир гунохдан тавба қилиш вожиб ҳисобланади. Агар гуноҳ банда ва Аллоҳ ўртасидаги бўлса, бирор-бир банданинг алоқаси бўлмаса, (яъни банданинг ҳаққи бўлмаса), мана шу тавба учун учта шарт бор:

Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳу айтганлар: “Мен кишининг ўрганган илмини унутишини ўзи қилган гуноҳ туфайли деб биламан”.

Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

Қатъий далиллар билан собит бўлган кичик ва катта гуноҳларни ҳалол дейиш куфрдир. Гуноҳни енгил ҳисоблаш, уни мубоҳ деб билиш ҳам куфрдир.

Мўминга гуноҳлари зарар қилмайди, мўмин дўзахга кирмайди, демаймиз. Гуноҳкор мўмин фосиқ бўлса ҳам, дунёдан имон билан ўтгандан сўнг дўзахда абадий қолади, демаймиз.

Мустафо Сибоий айтади:

Қуръони Карим бизларга Одам алайҳиссалом яратилиб, жаннатда маскан тутганидан сўнг икки гуноҳнинг бирининг хабарини беради.

Ибн Абу ад-Дуня Анас ибн Молик розияллоҳу анҳонинг сўзларидан ривоят қилади: "Бир куни у бошқа бир киши билан Оиша розияллоҳу анҳонинг ҳузурларига кеберинг", деб сўради. У айтди: "Одамлар зинони ҳалол деб билсалар, маст қилувчи ичимликлар ичсалар ва чолғу асбоблари чалсалар, азиз ва буюк Аллоҳ Ўзининг осмонида ғазабланиб, ерга: "Уларни силкит", дейди. Ва агар улар тавба қилмасалар ва тўхтамасалар, у уларни ютиб юборади". У зот: "Мўминларнинг онаси, бу уларга жазо бўладими?"деб сўради. Аёл жавоб берди: "Албатта, бу мўминлар учун насиҳат ва раҳмат, лекин кофирлар учун ибратли жазо, азоб ва ғазабдир". Анас розияллоҳу анҳу айтадилар: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳадисларидан кейин ҳеч бир воқеа мени бу қадар хурсанд қилмаган".

Ислом дини мўминларни Қуръони каримнинг жуда кўп оятларида Аллоҳга иймон келтиришга ва солиҳ амаллар қилишга чақиради.