Нега фаластинликлар биринчи навбатда исроилликларга ҳужум қилишди?
«Албатта, ҳар бир умматнинг ўз қўриқчиси бўлади. Ислом уммати қўриқчиси Абу Убайда ибн Жарроҳ бўлади».(Термизий, 3791; «Саҳиҳи Ибн Ҳиббон», 7252; «Силсилатус-саҳиҳа», 4-441.)
Талаб қилинган енгилликлардан бири хоҳ у шахсий бўлсин, хоҳ ижтимоий - инсонлар ҳаётида фавқулодда ҳолатда рўй берувчи заруратларни эътироф этишдир.
Аллоҳнинг дўстлари бир қанча сифатлари билан ажралиб туради:
Имом Молик айтган: “Қалби бурилган одамга қулоғингдан жой берма. Чунки сенга бундан (бидъатдан) нима ўргатишини билмайсан, дейилар эди”.
Бу китоб кароҳият деб аталади. Кароҳият деганда макруҳ, яъни «ёмон кўрилган нарсалар» тушунилади ва ушбу китобда макруҳамаллар зикр қилинади ва баъзи амаллар-нинг макруҳ эмаслиги, яъни мубоҳлиги қайд қилинади. Макруҳнинг ўзи икки қисмга бўлиниб улар:
Аллоҳ таоло Анбиё сурасида марҳамат қилади:
Абдуллоҳ ибн Буср Мозаний розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Исломий Қаршилик Ҳаракати (ХАМАС) ҳарбий қаноти «шаҳид Иззеддин ал-Қассам бригадалари» матбуот котиби Абу Убайданинг нутқи:
Аллоҳ таоло айтади: «Қасамки, Биз Ўз пайғамбарларимизни аниқ ҳужжат (мўъжизалар, очиқ далил ва қатъий баёнатлар) билан юбордик ва улар билан бирга китоб ҳамда одамлар адолатни барпо қилишлари учун мезон-тарози тушурдик».(Ҳадид: 25)
Ислом унинг асосий тамойили мутлақ яккахудолик бўлган диндир. Унинг ақидаси - Аллоҳнинг бирлигини тан олиш ва Пайғамбар Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг элчилик вазифаси; унинг рисолати пайғамбарлар ва элчиларнинг олдинги барча рисолатларининг якуни эди.
Маърака кунида мусулмонларга Имом Маҳдий ва Исо пайғамбар алайҳимассалам пешволик қилишади, яҳудийларга эса бир кўзли Масиҳ Дажжол бошлиқ бўлади... Ибн Ҳажар раҳимаҳуллоҳ айтади: «Яҳудийларга қарши жанг қилишдан мурод: бу қачонки, Дажжол чиқиб ва Исо тушган вақтда содир бўлади».(«Фатҳул Борий», 6/610) Ибнул Мулқин айтади: «Ҳадисдаги: «Яҳудийларга қарши жанг қиласизлар», деган сўзидан мурод: Исо нозил бўлган вақтдир, ўша вақтда мусулмонлар у киши билан бирга бўлади. Яҳудийлар эса Дажжол билан бирга бўлади».(«ат-Тавдиҳ ли-шарҳил жомеъ ус-саҳиҳ», 17/663)
Дажжол ер юзини кезиб яҳудийлар билан то Фаластиндаги Луд шаҳрининг дарвозасига келганда дарвоза ёпиқ бўлади. Дарвозанинг нариги тарафида Исо алайҳиссалом мусулмонларга дарвозани очишга амр қилади, дарвоза очилганда Дажжолнинг кўзи Исо алайҳиссаломга тушган заҳоти; у сувда эриган туздай эрий бошлайди ва қочади, яҳудийлар урушга қуролланган бўлади ва уларнинг аксари жангсиз енгиладилар; чунки ҳар бир кофир Исо алайҳиссаломнинг нафасини ҳидлаганида ўлади...