Сабаб бор. Инсониятнинг кўпчилиги ўз мавжудлиги давомида доимо юқори онг ёки бошқа дунё ҳодисаларининг мавжудлигига ишониб келган. Бу ҳодисаларнинг моҳиятини ҳамма ҳам тушунтира олмаслиги, бундай одамларнинг маълум ғайритабиий кучларга ишонишини камайтирмайди. Қолаверса, одамлар вақт ва яшаш жойидан қатъи назар, бутун тарих давомида бунга ишониб келишган.
Атеистлар, ўз навбатида, бу ҳодисанинг сабабини изоҳлаш муаммосига дуч келишади. Агар бу эътиқодлар экспериментал тарзда тасдиқланмаса, шуни тан олиш керакки, бутун дунёдаги одамлар бир хил алданишда бўлиб, нима бор ва нима йўқлиги ҳақида шунчаки адашишга мойилдир. Шундай қилиб, одамлар бундай диний ғайратни кўрсатиш учун жуда чуқур алданган бўлиши керак. Бошқача қилиб айтганда, бу шунчаки ўткинчи галлюцинациялар эмас. Бу хаёллар, иллюзиялар ёки "Худо билан алданиш" одамда шунчалик кучли бўлиши керакки, у руҳий жиҳатдан мувозанатсиз ҳолатда эканлигини билмайди.
Одамларни доимий иллюзия ва ўз-ўзини алдашга ботиб, жиддий когнитив хатолардан қочиб қутула олмаслиги ҳақидаги тасдиғи инсон онгининг ўз кучига ва воқеликни ўз ҳолича кўра олиш қобилиятига шубҳа уйғотади.
Бу охир-оқибатда умуман соғлом фикр юритишга бўлган ишончга путур етказади ва оқибатда материалистларнинг ўз ақидаларига соя солади.
Бошқача қилиб айтганда, ҳаётда ғайритабиийликнинг мавжудлиги барча одамларга хос бўлган универсал хусусият бўлиб, у инсонни кўп жиҳатдан ҳис қилиш ва содир бўлаётган воқеаларни бошдан кечиришга қодир шахс сифатида белгилайди. Бу қобилиятни инкор этиш инсониятнинг ҳақиқатни борлигича англаш қобилиятини инкор этишга ўхшайди. Атеистлар бу сохта ғояга содиқ қолиб, ўзини-ўзи вайрон қилувчи материализм гирдобида эканликларини ўзлари англаб етмайдилар.