“...Авторитар режимнинг энг хавфли шаклларидан бири фашизмдир. Фашистик режим XX асрнинг 30-40 йилларида ғарб мамлакатларида (Германия, Италия) пайдо бўлиб, у ерда мавжуд бўлган демократик ҳуқуқ ва эркинликларни йўққа чиқарди ва мухолиф партия ва ташкилотларни террористик усулни қўллаб янчиб ташлади.
Тарихда баъзи бир давлат арбоблари ўзларини қандайдир мислсиз сифатга эга эканини даъво қилишган.
Бугун учлик таълимоти ва ҳақ дин ўртасидаги фарқни жуда кўп одам билиб бормоқда. Баъзилар Қуръони кариймда Ийсо алайҳиссаломни “издошларимиз” дейдиганларга қилинган мурожаатга ажаблансалар керак:
Демократияни энди ҳеч ким яхши кўрмай қўйди. Унга норози популистлар, исёнчи ўрта синф, брутал технократлар, Россия ва Хитойнинг динамик авторитар тузумлари қарши бўлиб қолди. Бундай ёмон ҳолат анчадан бери кузатилмаган эди. Демократия глобал инқирозни бошидан кечирмоқда.
Эдуард Лимоновнинг “Суперменнинг сўнгги кунлари”, деб номланган қизиқарли бир китоби бор. Яқинда ўқиб чиқдим. Мазмуни эса, одамларни доим қизиқтириб келадиган кўҳна мавзу – ўлиши аниқ бўлган касалга чалинган инсон ўзини қандай тутади?
Атеизм – замонавий жамият динидир. Бусиз бугунги мафкуранинг асосий постулатини тасаввур қилиш мумкин эмас. У эса, ўз ўрнида ҳар мавжудликнинг ҳар қандай маъносини инкор қилади, илло инсон ўзи учун тўқиб чиқарган маънодан бошқа. Кўп ҳолларда бу муваффақият, бойлик, иқтидор бўлади, хуллас калом яшашни осонлаштириб, айш-ишратда яшашни кўзда тутган ҳар қандай мақсадлардир. Оддий одамга ҳаётдаги барча жараёнлар “ҳозир ва шу ерда” экани уқтирилади. Улар учун абадийлик йўқ, маъсулият ҳам йўқ.
Жанобимиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам айтган эканлар: “Асабияга чақирган ёки асабия учун курашган ёки асабия учун жон бераётганлар биздан эмас”.
“Асабия” каби ҳолатларни кескин қоралайдиган яна жуда кўп ҳадислар бор. Куфрга яқин бўлган ушбу ҳаром амалдан сақланиш учун асабия нималигини билишимиз керак. Бу ишни ҳалолни ҳаром ёки ҳаромни ҳалол, деб қўйишдан сақланишимиз учун жуда зарурдир.
Озарбайжон Республикасининг пойтахти бўлган Баку шаҳрида шу кунларда Баку ислом университети ўз фаолиятини тўхтатди. Бу ҳақда islam.az нашри хабар берди.
Қанчалик ажабланарли бўлмасин, бугунги кунгача баъзилар мусулмонлар орасида илм даражаси мезони сифатида у ёки бу инсон қанча ҳадисни ёд билишини тилга оладилар. Албатта, балки улар буни тўғри деб ҳисоблашга хақлидирлар.
Муслималар ҳижобда ўзларини «ҳимояланган», «хавфсиз» ва «муҳтарама» деб ҳис қилишларини айтар эдилар (ҳижоб – Ислом динида аёлларга фарз қилинган камтарона либос бўлиб, уларнинг гўзаллигини, баданларини ва қадди қоматларини бегона кўзлардан тўсиб туради). Энди эса бунинг илмий тарзда исботланган ҳикмати борлиги аниқланди.
Ўзликка эришмак, ўзликни билмак илм биландир.
Аббосийлар сулоласи даврида Ислом маданияти, илм-фани ўша замон ғарб оламининг ҳаваси ва ҳасадини келтирадиган даражада буюк чўққиларга чиқди. Ушбу сулоланинг кейинги авлодлари ҳукм сурган давр эса, дунёвий илм-фанга эътиборнинг сўна бошлаш даври бўлди ва ушбу сўниш даври ўн асрдан ортиқ вақт давом этди.
Muslim-Science.com портали тарихда илк бор "Ислом дунёсидаги катта таъсирга эга бўлган 20 та муслима" рўйхатини эълон қилди.
(Top-20 Most Influential Women in Science in the Islamic World).