Тарих (516)
Шис алайҳиссаломдан кейин одамлар Аллоҳни қўйиб, ҳар хил бутлар ва санамларга сиғина бошладилар. Қобилнинг авлодлари бўлган бу адашган қавмга чин эътиқодни сингдириш, ёлғиз Аллоҳнинг ўзига ибодат қилишни ўргатиш учун Одам алайҳиссаломдан 1140 йил кейин дунёга келган Идрис алайҳиссалом пайғамбар қилиб юборилдилар.
1865-1867 йилларда Қўқон хонлигининг бир қисми Россия империяси томонидан босиб олиниб.Туркистон генерал-губернаторлиги таъсис этилди.
Рождество арчаси дунёнинг кўплаб мамлакатларида Рождество байрамининг анъанавий атрибутидир. Бу немис шаҳар анъаналарида эрта замонавий даврда пайдо бўлди, 19-асрдан бошлаб Россияда машҳурликка сазовор бўлди, англо-саксон давлатлари ва жаҳоннинг бошқа кўплаб мамлакатларида оммалашди. Рождество арчаси -бу гулчамбарлар, махсус Рождество дарахти ўйинчоқлари ва шамлар ёки лампалар билан безатилган игнабаргли дарахт (арча, арча, қарағай) ёки унга сунъий тақлиддир. Уйларда ва кўчаларда байрам вақти қўйилади. Совет ва рус маданиятида янги йил арчаси унинг ўрнига хизмат қилган ва ҳали ҳам шундай бўлиб турибди.
Закариё алайҳиссалом Сулаймон алайҳиссаломнинг набиралари бўлиб, Байтул-Мақдисда ибодат билан машғул бўлган ва Мусо алайҳиссаломнинг шариатларидаги бир пайғамбар эдилар.
Ар-Рашид Ҳорун Абу Жаъфар ибн ал-Махди Муҳаммад ибн ал-Мансур Абдуллоҳ ибн Муҳаммад ибн Али ибн Абдуллоҳ ибн ал-Аббос.
Қуръоннинг «Каҳф» сураси, 9-26 оятларида Асҳоб ул-Каҳф ҳақида хабар келтирилган:
Хайбар фатҳ этилиб, уруш ҳаракатлари тинганидан сўнг яҳудийлардан Саллом ибн Мишкамнинг хотини Зайнаб бинт Ҳорис Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга қовурилган қўй гўшти келтирди.
Имом Аҳмад ибн Ҳанбал ҳақда собит турди, у собитлик туфайли халқнинг муҳаббати ва Ҳақ таборака ва таолонинг ёрдами келди. У зот роҳимаҳуллоҳ “Қуръон махлуқлиги” масаласидаги миҳна ҳаракатларида ушланиб, ҳибсга олинди ва оёқларига кишан урилди. У ҳибсга ҳам, қилич билан ўлдирилишига ҳам парво қилмади. Лекин у ўз жисми қамчи зарбидан бўлган азобни кўтара олмай, ҳақиқатга бўлган сабри заифлашишидан қўрқди. Унга ҳақ узра собит туриш, Аллоҳ таоло йўлида бало ва азобга сабр қилиш ҳақида ҳеч ким ўйламаган кишилар тарафидан қўллаб-қувватлаш ҳақида сўзлар келди.
Маъмун - Абдуллоҳ Абул Аббос ибн ар-Рашид 170 (786-87) йили рабиул аввалнинг ўртасида жума кечаси туғилган. Шу кеча (амакиси) ал-Ҳоди вафот топиб, отаси халифа бўлган кеча эди. Онасининг исми Марожил умму валад бўлган (чўри). Уни туғиб, нифосида вафот этган. Ёшлигидан илм ўқиди. Ўз отасидан, Ҳушайм, Убайд ибн ал-Аввом, Юсуф ибн Атийя, Абу Муовия аз-Зарир, Исмоил ибн Улайя, Ҳажжож ал-Аъвар ва бошқалардан ҳадис эшитган.
«Келинг, ўзга юртда вафот топган биродарингиз ҳақига дуо қилинг».(Ибн Можа, 1257.)
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам
Язид ибн Муовия, Абу Холид, ал-Умавий 25 ё 26 йили туғилган. Йўғон, сергўшт, серюнг, сочи кўп одам бўлган. Унинг онаси Майсун бинти Баҳдал, Калб қабиласидан. Ўз отасидан ривоят қилган, унинг ўзидан ўғли Холид ва Абдулмалик ибн Марвон ривоят қилганлар. Отаси уни валиаҳд қилиб тайинлади ва юқорида айтилганидек, одамларни (раиятни) бунга мажбурлаган.
644-йилда солиҳ халифа Умар (р.a.) вафотидан сўнг сайловлар бўлиб, унда Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг энг яқин саҳобаларидан бири Усмон ибн Аффон янги ҳукмдор этиб сайланди.
Муовия ибн Абу Суфён ибн Ҳарб ибн Умайя ибн Абдушшамс ибн Абдуманоф ибн Қусой, ал-Умавий, Абу Абдурраҳмон, у ва отаси Макка фатҳи куни исломга кирганлар. Ҳунайн ғазотида қатнашганда у “муаллафа қулуб”лардан эди. Кейинчалик яхши мусулмон бўлди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг котибларидан бири эди. У орқали Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан 163 та ҳадис ривоят қилинган. Саҳобалардан: Ибн Аббос, Ибн Умар, Ибн Зубайр, Абуддардо, Жарир Бажалий, Нўъмон ибн Башир ва бошқалар у кишидан ҳадис ривоят қилганлар.