Куфр олами, дин душманлари Исломга қарши жазавали хуружини ҳеч қачон, ҳатто бир соат ҳам тўхтатмаган. Исломнинг илк даврида Макка мушриклари, Рум насронийлари ва Форс мажусийлари унга қанчалик зарба бериш, музаффарона юришини тўхтатишга уринишган бўлса, кейинчалик бошқа дин, тузум ва мафкуралар ҳам бу курашдан четда турмаган.

Инсондаги бу гўзал хилқат, ажиб юз, хушбичим қомат, кўркам қош-кўзлар, мутаносиб қўл-оёқлар, бир нафас ҳам ором олмай, тўхтовсиз ва беминнат ишлайдиган ички аъзолар ўзича пайдо бўлиб қолмаган.

Инсоннинг табиати қизиқ экан. Бир хиллик тезда жонига тегиб қолади. Гоҳида уйнинг жиҳозларини алмаштиришга тушади, кеча ёққан кийими бугун дидига ўтирмай қолади, бир хил овқат меъдасига тегади. Ана шу турмуш икир-чикирларидан аста-секин ўзи яшаб турган макони ёки ҳаёт тарзини ўзгартиришга ўтиб қолади. Ишини ёки машғулотини ўзгартиради. Дўстларини алмаштиради. Юртини бошқа қилгиси келади. Булардан сўнг ҳатто жамиятни ўзгартиришга ҳам кўчади. Инқилоблар ана шундай пайдо бўлади.

Ҳай, санга гапнинг пўскалласини айтадиган бўлсам, маҳалламиздан бир муштумзўр зўравон чиқиб қолган. Отини ҳам ҳеч ким билмайди, шунинг учун уни осонгина Муштумзўр деяверай. Ўзи асли ношудгина, қўрқоққина, иши ҳам унча юришмаган, менга ўхшаган сўтак бир одам эди.

Азалдан фақирлар мақталади. Чунки инсонлар камбағалларни яхши кўришга буюрилган, Аллоҳ учун энг яхши одамлар камбағаллардир, дейилган. Барча пайғамбарлар ҳам камбағаллик билан имтиҳон қилинган. Фақир-камбағалларни севишда Набийни севиш бор.