Биринчи далил: Шариъатимизда оҳод хабар ҳужжат саналади. Барча шаръий масалаларда икки адолатли кишининг гувоҳлиги қабул қилинади. Фақатгина зино борасида тўртта эркак киши гувоҳ бўлиши лозим бўлади. Қасос ва ҳад масалаларида гувоҳ иккита эркак бўлиши лозим. Қолган ўринларда иккита эркак кишининг ёки бир эркак ва иккита аёлнинг гувоҳлиги қабул қилинади. Икки кишининг гувоҳлиги ҳужжат бўлиши борасида Қуръони Каримда шундай дейилган:
«Эркакларингиздан икки кишини гувоҳ қилинг».(Бақара сураси, 282-оят.)
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: У киши кийимга теккан маний ҳақида: “Агар уни кўрсанг юв, кўрмасанг (устидан) сув қуйиб юбор”, деди.
Таҳовий ривояти, санади саҳиҳ (“Осорус сунан”).
НАТО бош котиби Енс Столтенберг НАТОнинг Брюсселдаги қароргоҳида Грузиянинг янги бош вазири Ираклий Кобахидзе билан учрашди.
Аввалроқ Дани Алвес суддан олдин Бразилияга қочиб кетмоқчи бўлган ҳақида хабар берилган эди. Бугун, 22 февраль куни Алвеснинг зўрлаш иши бўйича чиқарилган ҳукм тафсилотлари маълум бўлди.
Абу Умома розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Уч тоифанинг намози қулоқларидан нарига ўтмайди: қочоқ кул, кайтмагунча; эри ундан ғазабнок бўлган ҳолда кечани ўтказган хотин; қавми ёмон кўрадиган имом”, дедилар”.
Эй солиҳ банда! Риё ибодатнинг бошида, ўртасида ёки охирида бўлиши мумкин. Ибодатнинг бошланишидаги риё уни ботил қилади. Чунки ибодатда ихлос муҳим. Риё туфайли ихлос йўқолади. Вақти кирмай туриб ўқилган намознинг савоби ботилдир.
Қозоғистон парламенти Мажилиси педофиллар ва бола ўлдирганларга фақат умрбод қамоқ жазоси беришни назарда тутувчи ўзгартиришларни биринчи ўқишда қабул қилди. Бу ҳақда парламент матбуот хизмати хабар берди.
“Иқрор” деганда бир одамнинг ўз бўйнида бошқанинг ҳақи борлигини тан олиши тушунилади. Иқрор - иқрор бўлувчи шахснинг ўзигагина ўтадиган ҳужжат.
Мусулмон инсон масжидда биринчи жамоатга қўшилишга ошиқади. Чунки, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганлар: “Жамоат билан ўқилгаи намознинг савоби ёлғиз ўқилган намознинг савоби-дан йигирма етти баробар кўпдир” (Бухорий ва Муслим ривояти).
Жобир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига Умар розияллоҳу анҳу келиб: «Биз яҳудийлардан бизни ҳайратга соладиган ҳикояларни эшитяпмиз. Уларнинг айримларини ёзиб олсак бўладими? (ёзиб олишимизга изн берасизми?)», дедилар. Шунда у зот: «Яҳудий ва насронийлар ҳайратда қолганидек, сизлар ҳам ҳайратда қолувчмисизлар!? Батаҳқиқ, мен сизларга уни (динни)аниқ-тиниқ, соф ҳолида келтирдим. Агар Мусо тирик бўлганда эди, менга эргашишдан бошқаси унга жоиз бўлмасди», дедилар» (Имом Аҳмад ривоят қилган). Байҳақий ҳам «Шуъабул иймон»да ривоят қилган.
Коҳинларнинг ғайбдан берган хабарларига ишониш куфрдир. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади:
«Айтинг: “Осмонлар ва ердаги бирор кимса ғайбни билмас, магар Аллоҳгина (билур)”» (Намл сураси, 65-оят).
Пайғамбаримиз (с.а.в.) бундай деганлар:
Бирор нарсани сотишга ёки харид қилишга вакил бўлган одамнинг ўша молни ўз фойдасига (яъни, вакилнинг фойдасига) гувоҳлик беришлари ман қилинган қариндошларига сотиш ёки улардан харид қилиши мумкин эмас. Бу ҳукм вакил қилувчида шубҳа уйғотмаслик учун жорий қилинган.