Абу Муслим
Исроилнинг Ғазодаги қатлиомига норозилик билдириб намойишга чиққан талабалар полиция билан тўқнашди. Университет кампусларига отлиқ полиция бостириб кирди. “Озодлик диёри” деб мақталадиган ўлкада ўз фикрини билдирган талабалар “террорист” деб аталди.
Исроил расмийлари Халқаро Жиноят Суди (ХЖС) Исроил ва Фаластин билан боғлиқ давом этаётган иш бўйича қонхўр жиноятчи Бош вазир Бенямин Нетаняху ва бошқа юқори мартабали амалдорларни ҳибсга олиш учун ордер бериши мумкинлигидан хавотирда.
Россия армияси қурбонлар билан бир қаторда зирҳли техникада ҳам жиддий йўқотишларга дуч келди.
Абу Юсуф айтади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам Ҳудайбия йили(Ҳудайбия йили - маккаликлар билан Ҳудайбия сулҳи тузилган йил (628).)да қурайшликлар билан сулҳ тузиб, улар билан уруш қилмадилар. Имом ҳам бу билан ислом динига фойда бўлса ҳамда душманни исломга ошно қилдиришни хоҳлаб мушриклар билан сулҳ тузиши мумкин”.
Мўътасим биллоҳ, Абу Исҳоқ Муҳаммад ибн ар-Рашид, 180 (796-797) йили туғилган. Бу Заҳабийнинг сўзи. Ас-Сувлий эса 178 йили шаъбон ойида туғилган дейди.
Аллоҳ таоло Ўз исм, зотий ва феълий сифатлари билан доимо (азалда) бўлган ва (абадий) бўлади. Ҳаёт, илм, қудрат, калом самъ, басир, ирода Аллоҳ таолонинг зотий сифатлардир.
Аллоҳ таоло Ўзининг исмлари ва сифатлари билан ҳамиша бўлган ва ҳамиша бўлади. Унинг ҳеч бир исми ва сифати кейин пайдо бўлмаган.
Тасаввуф тарихига назар ташлаганимизда шуни кўрамизки, дастлаб амалий томони кучли бўлган, зухд ҳаёти моҳиятига эга бўлган тасаввуф, ҳижрий II-ва III-асрларда назарий шакл ола бошлади.
Аллоҳ таолодан қўрқиш билан бир қаторда, Унинг раҳматидан яхшиликни умид қилиш улкан ажрли амаллардандир.
Бу икки сўзнинг маъноси қудрат эгаси демакдир. Лекин ал-Мутқадир маънога кўпроқ далолат қилади.
У шундай Зотки, ҳожатларда унга илтижо этилади, мақсадларга етишда унга суянилади. Чунки улуғликнинг олий чегараси унда ниҳоя топар.
Амин Муҳаммад Абу Абдуллоҳ ибн ар-Рашид. У отасининг валиаҳди эди, шунинг учун халифа бўлди. Амин жуда ҳам хушсуврат, оппоқ, баланд бўйли, чиройли, ҳаддан ташқари кучли ва қўрқмас йигит бўлган. Айтишларича, у бир гал ўз қўли билан арслонни ўлдирган. У, фасоҳат, балоғат (таъсирли нутқ), адаб (назм) ва фазилатлар соҳиби бўлган. Лекин у бетадбир, исрофгар, ақлсиз, калтафаҳм ва раҳбарликка ярамайдиган одам эди. Халифалик байъатини олган куннинг эртасига биринчи қилган иши Мансур саройи ёнига тўп ўйнаш майдони қуриш бўлди.