Аббосий халифалардан Мансур (714-775) ва таниқли зотлар иштирокида “Аллоҳнинг борлиги”, “коинотда тасодифга ўрин йўқлиги”, “Оламни табиат яратганми ёки Аллоҳми?” сингари масалалар бўйича мунозара бўлди.

Нафас олиш, овқатланиш, юриш – биз ушбу ҳаракатларнинг ҳаммасини ҳар куни амалга оширамиз, танамиз бу ҳаракатларни қандай бажараётгани ҳақида ҳатто ўйлаб ҳам кўрмаймиз. Масалан, мева еганда қандай қилиб организм ундан фойда олиши ҳақида фикрламаймиз. Бизга шу мева ёқади, бўлди, биз уни еймиз. Лекин шу билан бир пайтда, организмимиз ушбу мевадан максимал даражада фойда олиш учун жуда мураккаб ишларни амалга оширади.

Эволюция назарияси оламнинг яратилиши тўғрисидаги ҳақиқатни инкор этиш мақсадида олға сурилган эди, бироқ у аслида самарасиз, илмий асосланмаган бир сафсатадан бошқа ҳеч нарса эмас. Ҳаёт жонсиз материядан тасодифий равишда пайдо бўлган, деган даъво билан майдонга чиққан бу назария коинотдаги ва тирик жонзотлардаги аниқ бир илоҳий яратилганликнинг илмий далиллари орқали чиппакка чиқди.

Биринчи далил: Аллоҳнинг ўзи (Қуръонда) У ҳамма нарсалар яратувчиси эканлигини маълум қилган. Бу ваҳий бизга ишончли тарзда етказилган.