Миссионерлар (105)
Кейинги 10-15 йилдан бери Ғарб сиёсатчилари ва матбуотчилари орасида "ислом" мавзуи энг кўп тилга олинадиган мавзу бўлиб қолди. Ора-чира қулоққа чалиниб қоладиган ижобий фикр-мулоҳазалар қаршисида асосан салбий муносабат устунлик қилиб келяпти. Кўп жиҳатдан ўзларининг ташаббуслари ва хатти-ҳаракатлари туфайли дунёда кечаётган турли-туман бало-қазоларга Ислом динини айбли қилиб кўрсатиб, омманинг фикри чалғитиляпти.
Ҳозирги пайтга келиб дунёда мафкуравий кураш ғоят кескин бир паллага кирди. Ғарб олами Ислом динининг музаффарона юришини тўхтатиб қолиш учун бор имконият ва воситаларини ишга соляпти.
Биз китоб берган кишилар (яҳудий ва масиҳийлар) уни (Муҳаммад алайҳиссаломни) худди болаларини танигандек танийдилар. Ва албатта, улардан бир гуруҳлари билиб туриб ҳақни беркитадилар (Бақара сураси, 146-оят).
Мавжуд бузиб кўрсатилган Ижилларда Осмон шоҳлиги ва Бар-наша - "инсон ўғли" ҳақидаги Масиҳнинг турли хил масаллари ва ишоралари бор, лекин улар шу даражада бузиб кўрсатилган ва нотўғри талқин қилинганки, улар аллақачон Исо Осмон шоҳлиги деганда фақат бу масиҳийларнинг черков структурасини назарда тутган ва ўзи ўша "инсон ўғли" эканлигига ишонган бечора насронийларни йўлдан оздиришга муваффақ бўлишади ва яна муваффақиятга эришмоқда.
Дониёр пайғамбарнинг ҳайратланарли ваҳийси (7-боб) ҳақида ўқиганимиздан сўнг, биз сон-саноқсиз самовий мавжудотлар ҳамроҳлигида Муҳаммад алайҳиссалом қандай қилиб Қадимги замонлар олдида тақдим этилгани; бошқа ҳеч бир жонзотга марҳамат қилинмаган ҳурмат ва муҳаббат сўзларини қандай эшитгани (2 Кор. 12); қандай қилиб у "тўртинчи ҳайвон" ва "куфр шохини" йўқ қилиш қудратига эга бўлиш учун пайғамбарлар шаҳзодасининг қадр-қимматига эга бўлгани ҳақида билиб олдик.
Амeрикa Қўшмa Штaтлaри ҳaр куни қaндaйдир синoвлaр, тeкширувлaр ўткaзгaни бoис «тaдқиқoтлaр мaскaни» дeгaн нoм чиқaргaн. Aнa шундaй тaдқиқoтлaрдaн бири «дунё ярaлгaндaн бeри яшaб ўтгaн инсoнлaрнинг энг буюги ким бўлгaн экaн?» дeгaн сaвoлгa жaвoб бeриши кeрaк эди.
Исроил халқидан бошқа ҳеч бир халқ деярли тўрт юз йил давомида сон-саноқсиз сохта пайғамбарлар билан тўлиб-тошганлиги билан кенг танилмаган бўлиб, сеҳргарлар, фолбинлар ва бошқа барча афсунгар ва жодугарлар тўдаси ҳақида гапирмаса ҳам бўлади. Бу сохта пайғамбарлар икки хил эди: динни касб сифатида танлаганлар ва Яҳова Тавроти (қонуни) ҳам унинг номидан башорат қилишни даъво қилганлар ва бутпараст Исроил шоҳи ҳомийлигида Баал ёки қўшни бутпараст халқларнинг бошқа худолари номидан башорат қилганлар.
«Эски аҳд»нинг сўнгги китоби «Малаки пайғамбарнинг китоби» деб аталади. Ушбу исмнинг тўғри талаффузи Малаки бўлиб, "менинг фариштам" ёки "менинг хабарчим"деган маънони англатади. Ибронийча "малях" сўзи, арабча "малак" ва ундан "фаришта" номи келиб чиққан юнонча "***" каби, "хабарчи", яъни хабар ёки дарак билан юборилган киши деган маънони англатади.
Инжил (араб. إنجيل юнонча εὐαγγέλιον — Евангелие) — исломнинг тўртта муқаддас китобидан бири; Қуръонда ишлатиладиган Евангелиенинг арабча номи. Мусулмонлар нуқтаи назаридан Инжил Аллоҳ томонидан Исо пайғамбарга нозил қилинган. Кенг маънода Инжил Янги Аҳднинг барча китобларини ўз ичига олади.
СССР тугаб, мустақил давлатлар юзага келганида, айниқса, янги мусулмон мамлакатлар дуч келган энг катта хатар халқаро миссионерлик ташкилотларининг бу юртларга ёпирилиб келишлари ва кенг миқёсда иш бошлашлари бўлди. Улар жумладан Ўзбекистонда ҳам жуда қисқа муддатда, ғоят яхши ташкил қилинган тармоқларини вужудга келтиришди.
Бу ёруғ дунё бутун борлиғи-ла мўъжиза. Ва бу оламда бахт-саодатнинг ўлчови ҳисобсиз. Агар чуқур тафаккур қилинса, мўъжиза ва бахт моҳияти бир ноёб ҳикматга — имон-эътиқодга бориб тақалади.