Чинакам мусулмоннинг хулқларидан яна бири, у айбларни яширувчи бўлади. Жамиятда бузуқлик тарқашини истамайди. Бунда у Қуръони Карим ва Суннати Мутаҳҳарага амал қиладики, буларда ана ўша одамларнинг обрўларини бир пул қилиш, уларнинг камчиликларини гапиришдан лаззат оладиган бузғунчиларга дунё ва Охиратда қаттиқ азоб ваъда қилинган:

Мусулмон одам мунофиқликдан, иккиюзламачилиқдан, маддоҳликдан жуда узоқ бўлади. Чунки Ислом динининг кўрсатмаси уни бу асрда кўп одамлар тушиб қолган мана бу хатарли сирпанчиққа ағдарилишдан, натижада ўзлари сезмаган ҳолларида ҳалок қилувчи мунофиқлик чоҳига қулашдан асрайди.

Диннинг кўрсатмасига кўнган тақводор мусулмон кечиримли бўлади. Кечириш - олий инсоний хулқдир. Бу хулқни Қуръон мақтаган ва, у билан Аллоҳнинг муҳаббат ва ризосига эришган яхшиларнинг гуруҳига қўшган пайтда хулқланганларни - кечиримлиларни Исломдаги улуғ намуналарнинг энг юксаги деб санаган:

Мусулмон инсон гўзал хулқли, тавозули, ширин сўзли бўлади, Ислом кўрсатмасига амал қилади, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан ўрнак олади.

Ўтган уч бўлимда олимлик учун шарт бўлган омиллар ҳақида сўз юритдик. Биринчи омил – олимлар қадрини билиш; иккинчиси – олим бўлиш учун борини сарфлаш; учинчиси – вақтни қадрлаш эди.

Мазкур икки улуғ амалдан кўзланган мақсадлардан бири, ибодатларни адо этиш жараёнида қалбни тўғри тутиш, хушуъ ва хузуъни қойиллатиб адо этиш, бир сўз билан айтганда, ибодатларга руҳ бағишлашдир. Шунингдек, улар орқали иймонни амалий равишдаги ҳақийқатга айлантириш, куфрдан четланиш ва нифоқдан қутулиш йўлга қўйилади.

Мусулмон эркак аёлга, мусулмон аёл эркакка ўзини ўхшатмайди. Чунки ҳар бир жинс ўзини бошқа жинсга ўхшатиши Ислом шариатида ҳаромдир. Жамиятда эркак кишининг ўз сифат, хусусият, вазифалари борлиги каби, аёлнинг ҳам ўз сифат, хусусият ва вазифалари бордир. Икковларининг орасидаги бу фарқ ташқарида ҳам, ичкарида ҳам йўқ бўлмаслиги лозим. Шу сабабдан Ислом бундай иш қилганларга қаттиқ таҳдид қилган.

Ислом ваҳий динидир. Аллоҳ бу динни қиёматга қадар давомий қилди. Бу дин олимлари пайғамбарлар меросхўрларидир. Демак, улар Пайғамбар ахлоқи билан зийнатланган бўлиши лозим.

Ғарб дунёси бугун ўзидаги ахлоқий бузуқлик «тантанаси»нинг жабри-жафосини тортиб ётибди. Америкада миллионлаб аёллар оиласиз яшаяпти, улар оила қуриш, фарзанд туғиб-тарбиялаш деган тушунчаларни аллақачон унутиб бўлишган.

Ҳақиқатда одамларнинг хулқ атворлари учун энг хатарли нарса бу ана шу дунё, унинг матоҳи ва жозибали нарсаларидир. Дунё ўзидаги зеб зийнатлари, аёллар, болалар, тўп-тўп тилло ва кумуш, гўзал отлар, (бугунги тезюрар автомобилларнинг барча турлари ва барча рангдагилари уларга қиёсланади),  чорвалар ва экин текиндан иборат шаҳватлари  биландир.