Қудурий раҳимаҳуллоҳ айтади: Кўр кишининг гувоҳлиги қабул қилинмайди. Зуфар раҳимаҳуллоҳ айтади - бу Абу Ҳанифа раҳимаҳуллоҳдан ҳам келган бир ривоятдир: «(Насаб ва ўлим масалалари сингари) эшитилган (хабарга асосланиб (қабул қилинадиган) ўринда (кўзи ожиз кишининг) гувоҳлиги қабул қилинади.

Сўкиниш - бу беадаб сўзлар, беҳаё сўзлар ва уят сўзлар билан тўлдирилган нутқдир. Ўсмирлик даврида беҳаё сўз муаммоси айниқса кескинлашади, чунки ўсмирнинг наздида ёмон сўз мустақилликнинг намоён бўлиши, тақиқларга бўйсунмаслик қобилияти, яъни катталар рамзидир ( яъни ўзини катта кўрсатишликнинг примитив усули). Бу ёшларнинг кумирларига, масалан, машҳур телебошловчилар, актёрлар, қўшиқчиларга тақлид қилишдир, ёки жиноятчилар, "кўча"га тақлид қилишдир.

Эй иймон келтирганлар! Агар фосиқ хабар келтирса, аниқлаб кўринглар, билмай бир қавмга мусибат етказиб қўйиб, қилганингизга надомат чекувчи бўлманглар (Ҳужурот сураси, 6-оят).

Фосиқ сўзи луғатда қобиқни тешиб чиқиш маъносини англатади. Шаръий истилоҳда эса, Аллоҳ таолонинг тоатидан чиқиб, маъсиятларни яширмай очиқ-ойдин бехижолат қиладиган одамга фосиқ, дейилади.

Фосиқ деб шариатнинг амрларига очиқ-ойдин, қасддан бўйсунмаган, шариатнинг чегарасидан чиққан кишига айтилади.  «Фисқ» сўзи луғатда қобиқни тешиб чиқиш маъносини англатади.

Баъзан масжид имоми узрли сабаб билан намозга етиб кела олмай қолганида фосиқлиги аён бўлиб турган кишилар масжидларда имомликка ўтиб қолади. Бундай ҳолатларда қавм қандай йўл тутиши керак? Умуман, фосиқларга нисбатан қандай муносабатда бўлишимиз лозим?