Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар: «Ҳижоз еридан олов чиқмагунича Қиёмат қойим бўлмайди. (Ҳижоздан чиққан бу олов) Бусрадаги туяларнинг бўйнини ёритади». Муттафақун алайҳ.

Олов метафизикаси кўплаб мутафаккирлар эътиборини ўзига жалб қилган мавзудир. Оловни мушоҳада этиш мафтун қилади, фикрларни оловнинг манбасига қаратиб, «ўзига» қайтаради. Кўплаб одамлар ташқи ва ички нарсалар ўртасидаги фарқни ажратиб турадиган ички тўсиқни йўқотдилар, аммо ҳатто уларнинг оловни томоша қилиши ҳам қандайдир тарзда «илиб» олишга ва борлиқда қандайдир бир сир борлигига ишора қилади. Кўпчилик учун, бу ишора аста-секин ўчиб, кулга айланаётган оловнинг тутуни каби тарқалиб кетади.