Ўтган аср бошларида баъзи исломий мамлакатларда парламентлар пайдо бўлгач, тез орада улар халқнинг давлат бошқарувида эркин иштирок этиш воситаси бўлиш ўрнига, чет эл кучларининг манипуляция қуролига айлангани маълум бўлди. Натижада, Усмоний империясининг муваффақиятсиз маслаҳат органларидан бошлаб, бу ёмон тажрибалар демократик жараёнга ишончсизлик уруғини сепди. Энди, Яқин Шарқ ва Шимолий Африканинг бир қанча мамлакатларида амалга оширилаётган ҳуқуқий ислоҳотлар нуқтаи назаридан, демократия мусулмонларга маданий ўзлаштириш сифатида эмас, балки "...ўз исломий меросига сингиб кетган ғоялар ва идеаллар асосида" келиши жуда муҳим. (Содиқ Жавод Сулаймон, "Исломда Шўро тамойили").