"Салаф” сўзи луғатда - "аввал яшаб ўтганлар”, "аждодлар”, "ўтмишдошлар" деган маъноларни англатади. Шаръий истилоҳда "салаф” сўзи муайян бир давр билан боғлиқ маънони англатади. Яъни Набий алайҳиссалом замонларида ва ундан кейинги икки асрда яшаган мусулмонлар "салафи солиҳ”, яъни "солиҳ аждодлар” дейилади. Бу борада Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзларининг муборак ҳадисларида шундай деганлар:

Аллоҳ хоҳлаган бандаларига Ўз фазли ва марҳаматидан беҳисоб мол-дунё ато этади. Динимиз мусулмон кишининг Аллоҳ берган мол-дунёни бошқалардан қизғанмасдан Аллоҳ йўлида инфоқ-эҳсон қилишини истайди. Шунинг учун Ислом мусулмонларни саховатли ва қўли очиқ бўлишга тарғиб қилади:

Илмнинг таърифи ва ҳақиқати маълум бўлгач, айтамизки, барча оқил кишилар илмнинг ва нарсалар ҳақиқатларининг мавжуд эканлигига ижмо қилганлар. Фақат ўзларини жоҳилликка олган ва ҳайвонлар ҳам ҳазар қиладиган бир рутбани ўзларига раво кўрган аввалгилар: «Бирор нарсанинг ҳақиқати ҳам, бирор нарса ҳақида билим ҳам йўқ, улар фақат тахмин ва гумонлардир», деб ўйладилар.

«Сиҳоҳи ситта» ва бошқа ҳадис тўпламлари икки жиҳатдан тўпланиши мумкин. Ҳар бир мусанниф ривоят қилган ҳадис ривояти то Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламгача етказилган. Мазкур муаллифдан то Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламгача оралиқдаги ровийлар силсиласи «санад» («иснод») деб аталади.

Жарҳ ва таъдил фани ажойиб соҳа ҳисобланади. Бу фан борасида очиқ-ойдин «Аллоҳ таоло муҳаддисларнинг мижозига ҳадис фани юзасидан шунчалар қўполликни солиб қўйганки, уларнинг танқидий сўзлари ўта кескир ва қаттиқдир», дейилади. Улар баъзан ровийлар борасида қуйидаги сўзларни ишлатганлар:

«Эй иймон келтирганлар! Аллоҳга ҳақиқий тақво ила тақво қилинг» (Оли Имрон сураси, 102-оят).

Жумла махлуқотни жуфт қилиб яратган ва инсонни никоҳ билан шарафлантирган Аллоҳга беҳад ҳамду сано ва шукроналар бўлсинки, бу никоҳ бизларни фаҳшдан, зинодан сақловчи, ҳалол билан ҳаромни ажратиб турувчи чегара-тўсиқдир.

Ўзбекистонда хорижий сиёсий партиялар ва уларнинг бўлинмаларини тузиш ҳамда уларнинг фаолиятини амалга ошириш тақиқланади.

Масъуд Пизишкиян Эронда 14- президентлик сайловларнинг иккинчи босқичида кўпчилик овозни қўлга киритиб Эрон президенти бўлди.

Метрополитан Ҳиларион ёш муриди билан қийин муносабатда бўлиб, охир-оқибат у уни тўнаб кетган.

Никоҳ динимизда тарғиб қилинган амаллардан бўлиб, Пайғамбаримизнинг (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) суннатларидандир. Бу ҳақда Имом Бухорий ва Муслим Анас ибн Моликдан (розияллоҳу анҳу) бундай ривоят қилади: «Уч киши Пайғамбаримизнинг (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) уйларига келиб, аёлларидан у зотнинг ибодатлари ҳақида сўради-лар. Бу ҳақда маълумот олганларидан сўнг: «Набий-нинг (алайҳиссалом) кўп ибодат қилишга эҳтиёжлари йўқ. Чунки у зотнинг олдин ўтган ва бўлғуси хатоларини Аллоҳ таоло кечирган. Биз пайғамбар даражасига етолмаймиз», дейишди ва улардан бири: «Мен кечаларни бундан буён намоз ўқиб ўтказаман», деди. Иккинчиси: «Умрим бўйи рўза тутаман», деди. Учинчиси: «Мен аёллардан юз ўгираман, уйланмай ўтаман», деди. Шу аснода Пайғамбаримиз (алайҳис-салом) келиб қолдилар ва бундай дедилар: «Шу гапларни сизлар айтдингизларми? Билиб қўйинглар, Аллоҳ таолога қасам, мен сизларнинг Аллохдан энг кўп қўрқувчингиз ва тақводорингиздирман. Лекин мен намоз ҳам ўқийман, кечалари ухлайман ҳа Рўза ҳам тутаман, оғиз очиқ ҳам бўламан. Аёлларга уйланаман. Ким менинг суннатимдан юз ўгирса, у мендан эмас».

Изоҳ: Имом Муслим раҳматуллоҳи алайҳ бу бобда иккита ҳадис келтирган.