Ислом дини мусулмондан энг аввало Аллоҳ таолога чин иймон келтиришни, У Зот билан мустаҳкам алоқада бўлишни, Уни доимо зикр этишни, Унга таваккул қилишни, Ундан ҳар ишда мадад сўрашни, қанчалик куч сарфламасин ва ҳар турли сабабларга бош урмасин, ич-ичидан ўзини Аллоҳ азза ва жалланинг куч-қуввати, мадад-ёрдамига муҳтож эканини ҳис қилишни талаб қилади.

Тилини ҳақоратдан сақлаган мусулмон нафсини ҳақорат,

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бошқа ҳадисларида мўминлар орасидаги бу муҳаббат ўз эгасини жаннатга киргизадиган иймон шартларидан бири эканлигини таъкидлаганлар.

Мусулмон инсон биродаридан ғазабланса ўз ғазабини тияди, уни кечиришга шошилади, унинг тойилишларидан куз юмади ва буларни паст кетишлик - ор, деб ҳисобламайди, балки бу иши уни Аллоҳга яқинлаштирувчи яхшилик ҳамда Аллоҳ таолонинг Уз бандаларидан яхишилик қилувчиларга хос қилган муҳаббатини касб қилинг, деб билади:

Мана шуларнинг ҳаммасидан кейин чинакам мусулмонга қалби тоза, дили пок, очиқ юзли бўлиш ярашади, у дўстига ҳилол каби табассум билан йўлиқади, бу ҳақда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганлар: “Ҳеч бир яхшиликни ҳақир санама, гарчи у биродарингнинг юзига очиқ юз билан йўлиқиш бўлса ҳам” (Муслим ривояти)
Табассумли юз Ислом ундаган ва эгасига ажрни касб қилиб берадиган солиҳ амаллар қаторига қўшган гўзал ахлоқдир. Зеро, очиқ юз тоза қалбнинг ойнасидир, энди бу софликни ҳам ичда, ҳам ташида бўлиши эса Исломнинг чин мусулмонларда бўладиган хулқларидандир.

Чунки мусулмоннинг хулқи ҳар ишда енгилликдир. Бу эса Аллоҳ таборака ва таоло бандасидан рози бўладиган ишдир. У Зот айтади: