Тўғрисини айтсам, ушбу персонажга нисбатан жамиятдаги қизғиш иштиёқни ҳеч қачон тушунмаганман. Ҳа, фильм қизиқарли суратга олинган, лекин унинг қаҳрамони ҳақиқатдан ҳам «чмо» ва «гопник». Бодровнинг ўзи уч пулга арзимас актерлиги (маълумоти бўйича у ҳатто актер ҳам эмас) ва мос равишда, «робот вертер-стайл» жанрида ўйнагани (бунда актер бир хил юз ифодаси билан дунёдаги барча ҳис-туйғуларни акс эттиради: муҳаббатдан нафратгача, қувончдан қўрқувгача) ҳақида гапириш ҳам ортиқча, гап у ҳақида эмас, балки бевосита унинг қаҳрамони ҳақида.

Лойиҳалар назарияси қоидаларидан бирига кўра, одамлар онгли мавжудот сифатида ҳақиқатда янгилик бўлган ҳеч нарсани ихтиро қила олмайди. Бу дунёда яшаш учун зарур бўлган барча билимларга инсоният аллақачон эришиб бўлган. Лекин барибир, «кашфиёт» ва «ихтиролар» қачонлардир маълум бўлган ёки йўқотилган билимларнинг қайта тикланишидир, «ижодий» меҳнат маҳсули ҳақида эса гапирмасак ҳам бўлаверади.

Эдуард Лимоновнинг “Суперменнинг сўнгги кунлари”, деб номланган қизиқарли бир китоби бор. Яқинда ўқиб чиқдим. Мазмуни эса, одамларни доим қизиқтириб келадиган кўҳна мавзу – ўлиши аниқ бўлган касалга чалинган инсон ўзини қандай тутади?