73. Сени Биз ваҳий қилган нарсадан фитна орқали буриб, Бизнинг шаънимизга бошқасини уйдиришингга ундашларига оз қолди. Шундай бўлган тақдирда, албатта, сени дўст тутар эдилар.

Каҳф ва Рақийм соҳибларини Бизнинг оятларимиз ичида энг таажжублиси деб ўйладингизми?! Эсланг, бир гуруҳ йигитлар ғорга яшириниб, эй Раббимиз, бизга Ўз ҳузурингдан марҳамат ато қил ва бизга бу ишимизда тўғри йўлни осонлаштириб қўй, дедилар. Бас, Биз уларни шу ғорда бир неча йил ухлатиб қўйдик. Кейин уларни уйғотдик, токи, қани кўрайлик-чи, икки гуруҳнинг қайси бири уларнинг ғорда бўлган вақтларини аниқроқ биларкинлар. (Каҳф сураси, 9, 10, 11, 12-оятлар).

“Биз инсонга ота-онасига яхшилик қилишни фармон этдик. Унинг онаси машаққат устига машаққат билан кўтариб юрди. Уни кўкракдан ажратиш икки йил ичидадир. Биз унга: “Менга ва ота-онангга шукрона қил”, деб буюрдик. Қайтиб бориш Менинг ҳузуримгадир. Агар у икковлари сендан ўзингнинг илминг етмаган ишда Менга ширк келтиришингни қаттиқ талаб қилсалар, бас уларга итоат этма. Дунёда улар билан яхши муомалада бўл ва Менга тавба қилган кишиларнинг йўлларига эргаш. Кейин қайтиб келишларингиз Менинг ҳузуримгадир. Бас, ўшанда сизларга қилиб ўтган ишларингизнинг натижаси ҳақида хабар беражакман". (Луқмон сураси, 14, 15-оятлар).

“Эй ўғилчам, шубҳа йўқки, агар амалинг хантал уруғи вазничалик бўлиб, у хоҳ бир харсанг тош ичида бўлсин ёки осмонларда ёки ерда бўлсин, шубҳасиз, Аллоҳ уни олиб келтиради. Албатта Аллоҳ Латийфдир, Хабийрдир. Эй ўғилчам, намозни барпо қил, яхшиликка буюр, ёмонликдан қайтар ва сенга етган озорларга сабр қил. Албатта бу қаттиқ бел боғлаш керак бўлган буюк ишлардандир”. (Луқмон сураси, 16, 17-оятлар).

422-бет (Аҳзоб, 31-35)
Аллоҳ ва Расулига итоат ва солиҳ амаллар учун ажри икки баробар бўлиши ва гўзал ризқ тайёрлиги.

“Эй иймон келтирган инсонлар, Аллоҳ ва Расул сизларни ҳаёт бахш этувчи нарсага чақиришган пайтда ижобат этинглар. Билингларки, албатта Аллоҳ инсон билан унинг қалби орасини тўсиб қўяжак, ҳамда сизлар Унинг ҳузурига тўпланурсизлар”. (Анфол сураси, 24-оят).

402-бет (Анкабут, 42-56)
Аҳли китоблар билан чиройли баҳс қилиш. Муҳаммад (сав)га китоб нозил бўлгач пайғамбар бўлди, аҳли китобларнинг баъзилари бунга имон келтирдилар, кофирлари эса очиқ ойдин ҳақиқатларни инкор қиладилар, улар золимлардир.

“Сиз ва сиз билан бирга тавба қилганлар қандай буюрилган бўлсангиз, ҳақ йўлда шундай турингиз, ҳаддан ошиб кетмангиз. У шубҳасиз, сизларнинг қилаётган амалларингизни кўриб турувчи Зотдир. Золим бўлган кимсаларга мойил бўлиб қолмангизким, сизларни дўзах олови домига тортур ва сизларга Аллоҳдан бошқа бирор дўст топилмас. Кейин сизларга ёрдам ҳам берилмас”. (Ҳуд сураси, 112, 113-оятлар).

382-бет (Намл 56-63)
Лут (а.с) қавмидаги бузуқ одамлар унинг даъватига жавобан: “Лут оиласини шаҳардан чиқаринглар, у ўзича пок бўлмоқчи” дедилар. Лут (а.с) ва унинг аҳли хотинидан ташқари нажот топдилар. Қавм тошли ёмғир билан ҳалок этилиши.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам саҳобаларини бу улуғ кечани топишга ва унинг баракотларидан баҳраманд бўлишга ундашлари ҳақидаги ҳадислар жуда кўпдир. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам гоҳида бу улуғ кечанинг фазилатини сифатлаб, саҳобаларини уни топишга тарғиб қилганлар: “Ким “Қадр” кечаси имон билан ва савоб умидида тунни қоим қилса, унинг олдинги гуноҳлари кечирилади (Бухорий ривояти, 1802-ҳадис).