1096 йили салжуқ давлатининг ғарбий чегараларида кутилмаган вазиятлар бошланаётган эди. Султон резиденциясига доимий равишда Европада "Қуддусни озод қилиш" мақсадида салбчилар юришларига қатнашиш учун одамлар йиғилаётгани ҳақида хабарлар келаётганди. Европаликлар назарида, мусулмон олами бир хилофат сифатида намоён бўлиб, унинг бошқаруви улкан салжуқ султонлари томонидан олиб борилмоқда. Ҳар ҳолда, бу шундай эди, лекин салбчиларнинг босқинидан бир неча ой аввал, мусулмонлар давлатининг буюк даражаси таназзулга юз тутган эди.

Милоднинг 71 йилигача Қуддус яҳудий подшоҳлигининг пойтахти бўлиб келган. Бироқ ўша йили Рим қўшинлари кенг миқёсда юриш бошлашди ва яҳудийларни тор-мор қилиб, аҳолидан ваҳшийларча ўч олишди, яҳудийларни ўз ерларидан қувиб чиқаришди. Шу тарзда яҳудийлар учун дарбадарлик даври бошланди, Қуддус ва унинг атрофлари харобага айланди.