Инсон учун билим икки хил йўл билан келади. Биринчиси бевосита кузатув, тажриба, таълим, тафаккур, тажриба бўлса (бунинг ичига онгли ва интуитив маълумотлар киради); иккинчиси ғайри табиий йўл орқали моддий оламнинг ташқарисидан келадиган илмдир. Бу олам ғайб (яъни кўринмас, олдингизда хозир бўлмаган) олами деб аталади.

Ғайбни билиш, келажакни аввалдан айтиш инсон зотини ҳамиша қизиқтириб келган. Баъзилар бу ишга шўнғиб кетиб, умрларини елга совурганлар. Бироқ ояти каримада айтилганидек: «Осмонлар ва ердаги ғайб - сирларни (билиш) Аллоҳга хосдир» (Наҳл, 77). Ва яна: «Ғайб очқичлари Унинг ҳузуридадирким, уларни ёлғиз Ўзигина билур» (Анъом, 59).