Фиръавн ва унинг атрофидагилар ўзларининг ширк эътиқодларида шу қадар ўжарлик билан қаттиқ туриб олдиларки, ҳатто уларга ҳазрати Мусо (алайҳиссалом) пайғамбар қилиб юборилиб, кўплаб мўъжизалар кўрсатганларида ҳам бузуқ ақидаларидан қайтмадилар. Улар пайғамбарни очиқдан-очиқ мазах қилишиб, ёлғончига чиқардилар, жонларига қасд қилдилар, Аллоҳ Таолонинг биру борлигига куфр келтирдилар. Ояти карималарда Аллоҳ Таоло бу золим қавмни инсофга чақириш учун турли хил бало-офатларга гирифтор қилганлиги хабар қилинган.

    1- Ширкона калималарни талаффуз этиш.
     Мисол дуо қилаётган кишининг "пири устозлар қўлласин", сафарга кузатувчининг "руҳи арвоҳлар ёр бўлсин, аждодлар мададкор бўлсин", ўрнидан тураётган кишининг "Ё Али, ё пирим", деб айтиши, овқат пиширувчининг "Менинг қўлим эмас палончи пирнинг қўли", дейишдек ширкона сўзлар.