026. Шуаро (Шоирлар) сураси

Маккада нозил бўлғондур ва ул 228 оятдур
Ибтидо қилинур беҳад меҳрибон, ниҳоятда раҳмлик Аллоҳ номи ила

1. То, син, мим.
2. Бу равшан Китоб оятларидур,
3. шояд сиз ҳалок этурсиз ўз жонингизни алар мусулмон бўлмағонликлари учун.
4. Агар Биз хоҳласак тушурурмиз аларға осмондин бир нишов, кейин аларнинг гарданлари анинг учун эгилиб қолур.
5. Ва келмас аларға Раҳмон тарафидин ҳеч бир янги насиҳат, магар алар бўлурлар андин юз ўгирувчилар,
6. бас, таҳқиқ, ёлғон билдилар, эмди келур аларға ул нарсанинг хабарларики, анга масхара қилур эрдилар.
Яъни, эй ҳабиб, сиз маккаликлар на учун мусулмон бўлмаслар деб хафаликдин ғам еб, ўз-ўзингизни ҳалок қилурсизми? Бу дунё имтиҳон оламидур, ҳар тм ўз ихтиёри ила ҳаққа таслим бўлсин. Агар зўрлик ила мусулмон қилмак матлуб бўлса эрди, осмондин тез муъжиза нозил қилур эрдук ва ани кўргач, мункирлар ноилож бўлиб иймонга мажбур бўлур эрдилар. Ҳикмати Илоҳийя буни хоҳламас ва бу кофирлар қачон аларнинг ҳидоятлари учун бир янги насиҳат келса, андин юз ўгирурлар. Анқариб калтабинликларин сазосин кўрурлар.
7. Оё, кўрмадиларми ерники, нақадар ундирибдурмиз анда ҳар бир яхши ҳосиллардин?
8. Таҳқиқ, анда бордур нишон ва эмасдурлар аксарлари иймон келтиргувчилар!
9. Албатта, сизнинг Раббингиз улдур ғолиб меҳрибон.
10. Вақтики чақирди Парвардигорингиз Мусони (ҳукм қилди): "Бор золим қавм қошларнға,
11. яъни, Фиръавннинг қавмиға, оё, алар қўрқмасларми?"
12. Мусо деди: "Эй Раббим, ман қўрқурманки, алар мани ёлғончи дерлар.
13. Ва кўнглим танг бўлур ва тилим юрмас. Анинг учун Ҳорунга ҳам ваҳй юбор!
14. Ва манинг устимда аларға бўлғон бир гунохим бордур ва ман қўрқурманки, алар мани ўлдирурлар".
Ҳазрати Мусо алайҳиссалом Мисрдин Мадйянга кетишдин ийиари бир қибтийни ўлдирган эрдилар, анинг муфассал воқеаси сураи қасасда келур.
15. Худо деди: "Ҳаргиз бўлмас, боринглар Бизнинг нишонларимизни олиб, Биз сизлар ила эшитиб турурмиз".
16. Боринглар Фиръавн қошиға ва денглар: "Бизлар Рабб ул-оламин тарафидин пайғамбардурмиз.
17. Эмди сан бизлар ила юбор Баний Исроилни".
18. Фиръавн деди: "Биз сани ўз орамизда тарбия қилмадукми болаликда ва сан турдинг бизда умрингнинг бир неча саналарида
19. ва қилдинг ул қилмишингники, қилдинг ва сан ношукрдурсан?"
20. Мусо деди: "Ман ул ишни қилдим ул вақтда, холбуки, ман хато қилгувчилардин эдим.
21. Кейин ман сизлардин қочдим, вақтики сизлардин қўрқдим ва берди Раббим манга ҳукм ва қилди мани пайғамбарлардин.
22. Ва бу неъматдурмики, сан ани манга писанд қилурсан, ғулом қилибдурсан Баний Исроилни".
23. Фиръавн деди: "Нима нарсадур Рабб ул-оламин?"
24. Мусо деди: "Осмонларнинг, ернинг ва ўрталарида бор нарсаларнинг Раббидур, агар ишонгувчилар бўлсангизлар".
25. Фиръавн деди атрофидагиларға: "Эшитмассизларми?"
Яъни, гўё ҳазрати Мусо алайҳиссалом ақл қабул қилмайдиган бир сўзни айтурлар.
26. Мусо деди: "Сизларнинг Раббиларингиз ва аввалги ота-боболарингиз Раббиларидур",  
27. Фиръавн деди: "Сизларнинг бу расулларингизки, сизларға юборилибдур, албатта жиннидур!"
28. Мусо деди: "Машриқ ва Мағрибнинг ва алар ўрталарида бор нарсаларниш  Раббидур, агар ақлларингиз бўлса".
29. Фиръавн деди: "Агар сан мандин бошқа бир маъбуд тутсанг, ман сани зиндоннйлардин қилурман".
30. Мусо деди: "Оё, бир равшан нарса келтирсам ҳамми?"
31. Ул деди: "Келтир ул нарсани агар рост бўлсанг!"
32. Мусо асосин ташлади, ул вақт ул равшан аждахо бўлиб қолди.
33. Ва чнқарди қўлии ул вақт кўрувчиларға, у ниҳоятда оқ кўринди.
34. Фиръавн атрофидаги сардорларға деди: "Бу албатта доно жодугардурки,
35. у сизларни ўз ватанларингиздин жодуси ила чақармакчидур. Нима маслахат берурсизлар?"
36.    Алар дедилар: "Муҳлат бер анга ва биродариға ва юбор шаҳрларға тўплагувчиларники,
37.    ҳозвр қилурлар санга ҳар бир моҳвр жодугарни".
38. Кейин жам қилинди сеҳргарларни маълум бир куннинг муқаррар вақтиға. Ҳайит кунининг туш ваҳтида.
39. Ва дейилди одамларға: "Сизлар йиғилурсизларми?
40. Шоядки биз жодугарларға тобе бўлурмвз агар алар ғолнб келсалар!"
41. Кейин вақтики сеҳргарлар келдилар, Фиръаввға дедилар: "Оё, бизларға хақ берилурми агар биз ғолиб келсак?"
42. Фиръавн деди: "Орий ва албатта снзлар муқаррар муқарриблардин (язрш кишилардин) бўлурсизлар".
43. Мусо аларға деди: "Ташланглар ниманики, сизлар ташламакчидурсизлар!"
44. Кейин алар ипларин ва асоларин ташладилар ва дедилар: "Фиръавннинг иззатига қасамки, албатта бизларгина ғолиб келурмиз!"
45. Кейив Мусо асони ташлади, вогахов ул юта бошладв алар ясагав варсанв.
46. Бас, йиқилдилар сехргарлар сажда қилган холда.
47. Ва дедилар: "Иймон келтирдук Рабб ул-оламввға
48. ки, Мусо ва Ҳоруввинг Раббвдур!"
49. Фиръавн дедв: "Оё, вймон келтврдвнгвзлармв анга ва мав свзларға взв бермай турвб: албатта у свзларвввг катталарвнгиздуркв, сизларға сехр таълвм бервбдур, анқариб билурсизлар, албатта кесурмав қўлларингизни ва оёқларингизни мухолвф тарафдин ва албатта дорға осурмав ҳаммаларввгвзва!"
50. Алар дедвлар: "Зарари йўқдур, таҳқиқ, бвзлар Парвардвгорвмвз тарафиға қайтурмиз.
51. Биз умвд қилурмизки, Парвардвгоримвз бвзвввг хатоларимизни кечсвв, чувкв биз мўмивларнинг аввалларв бўлдук".
52. Биз вахй юбордук Мусоғаки: "Бандаларимнв кечаси олиб кет, албатта свзларнавг орқангиздин тушурлар".
53. Бас, юборди Фиръавн шахарға тўвлагувчиларвв:
54. "Албатта булар бир озгвва жамоатдурлар
55. ва албатта алар бизвв ғазабга солгувчидурлар
56. ва албатта биз ҳаммамаз алардвв қўрқгувчилардурмвз".
57. Кейии Биз аларвв чиқардук боғлардин ва чашмалардвв
58. ва хазиналардин ва яхшв манзилдин.
59. Шувдоқ қилдук! Ва мерос бердук аларнв Банвй Исровлға.
60. Кейин алар булар орқалариға тушдилар кув чиққан вақтда,
61. қачонки вккита йиғувчи кўзга ташланди, Мусоввнг ҳамроҳлари дедилар: "Бизлар тутвлдук!"
62. Мусо дедв: "Ҳаргиз бўлмас, мавввг ила баробар Раббим бордурки, мааи хвдоят қвлур!"
63. Кейин хукм бердук Мусоға: "Ургвл асонг ила дарёға", дарё ёрилди ва хар бир бўлагв катта тоғ каби бўлди.
64. Ва ул ерға яқин келтирдук боқн$аларни ҳам.
Фиръавн ва анинг қавмини.
65. Нажот бердук Мусоға ва ҳамрохлариға — хаммаларвға.
66. Кейвн ғарқ қилдук бошқаларни.
67. Албатта бордур бу воқеада вбрат ва эмас эрдв аларнинг кўплари мўминлар!
68. Ва албатта сизнинг Парвардигоривгиз улгинадур мехрибон, ғолиб.
69. Ва ўқиб эштдвринг аларға Иброхим хабарвв!
70. Вақтикв деди ул отасиға ва қавмиға: "Нима варсаға вбодат қилурсвзлар?"
71. Алар дедвлар: "Ибодат қилурмиз бутларға ва бутун кув алар ибодатларида бўлурмиз".
72. Иброхвм деди: "Вақтики сизлар чақирарсизлар, алар овозларингизни эшитурларми?
73. Ё сизларға наф қилурларми ё зарар еткизурларми?"
74. Алар дедвлар: "Биз ота-боболарвмвзнв шундоқ қилиб турган холда топдук".
75. Иброхим деди: "Кўрдингизларма ул нарсағакв, свзлар ибодат қилурсизлар,
76. свзлар хам ва қадим ота-боболарингиз хам?
77. Ул нарсалар душмандурлар манга, Рабб ул-оламиндин бош^аларики,
78. Ул манв яратдв ва Ул мави ҳидоят қилур,
79. ва Ул зотикв, Ул мавга таом ва шароб берур,
80. ва қачон мав бемор бўлсам, Ул мавга швфо берур,
81. ва Ул зотики, Ул манв ўлдирур, кейин тирилтирур,
82. ва Ул зотвкв, мав умвд қилурман, Ул манвнг гуноҳимни кечирур қиёмат куни.
83. Эй Парвардигорим, мавга ҳикмат ато қил ва мани яхшвларға қўшгил
84. ва жорий қил манинг яхши ёдвмви кейивгиларда,
Иброҳим алайҳиссалом дуоларши Худо қабул айлаб, уммсипи Исломияға намозшрда жанобға, хонадонлариға дуруд юборур: камосаллайта ало Иброҳим.
85.    қилгил манв неъматлар боғиға ворислардин (мустаҳиқлардин).
Яъни, жаннатки, Одам алайҳиссалон меросларидин.
86.    ва мағфврат қпл отамнвки, ул албатта адашганлардиндур, Оталарин мусулмон бўлишидин умидворликда бу дуони қилгандурлар. Қачон ҳақиқат маълум бўлди, бу дуони тўхтатдилар.
87.    ва расво қплма мави хамма тириладирган кунда,
88. ул куники иаф қилмас на мол ва на ўғвллар,
89. ул кишидин бошқаки, келибдур Худоға саломат бир дил ила!"
90. Ва янии қилинур жаннатни муттақийларға!
91. Ва зоҳир қплипур дўзах гумрохларға!
92. Ва дейвлур аларға: "Қайсв ердадур ул варсакв, ибодат қплур эрдингизлар авга,
93. Худодив бошқа? Оё,алар сизларға ёрдам берурларми, ё интиқом олурларми?
94. Кейин юзлари ила ташланурлар анга бутлар ва гумрохдар
95. ва Иблиснинг лашкарлари ҳаммалари!
96. Дерлар ва алар ўзаро жанжал қилишурлар:
97. "Қасам Худоғаки, албатта биз равшан гумроҳликда эрдук,
98. вақтики биз баробар қилур эрдук сизларни Рабб ул-оламинға!
99. Ва гумроҳ қилдилар бизни фақат мужримлар,
100. эмди йўқдур бизлар учун на шафоатчи
101. ва на меҳрибон дўст.
102. Кошки бўлса эрди биз учун бир бор қайтишки, мусулмонлардин бўлур эрдук!"
103. Албатта бордур бу нарсада ибрат ва эмасдур аларнинг кўплари мўминлар!
104. Ва таҳқиқ, сизнинг Парвардигорингиз улдур ғолиб, меҳрибон!
105. ёлғончи қилди Нуҳнинг қавми пайғамбарларни.
106. Вақтики деди аларға биродарлари Нух^ "Оё, қўрқмассизларми (Худодин)?
107. Таҳқиқ, ман сизлар учун амин пайғамбардурман.
108. Бас, қўрқинглар Худодин ва манга итоат қилинглар!
109. Ва савол қилмасман сизлардин бу нарсаға ҳақ: манинг ҳаққим танҳо Рабб ул-оламин зиммасиғадур!
110. Бас, қўрқинглар Худодин ва манга итоат қилинглар!"
111. Алар дедилар: "Санга ишонайликми ва санга одамлар тобе бўлибдурларми?"
Қавми молдорлари ва юқори ҳиобланган табақалари шундоқ эътироз қилурлар.
112. Деди: "Ва нима билурманки, алар на қилурлар.
113. Аларнинг ҳисоблари манинг Парвардигорим зиммасиға, агар билсангизлар!
114. Ва ман мўминларни қувгувчи эмасман.
115. (Ва) ман соф қўрқитгувчидурман".
Яъни, манинг мақсудим аларншг иймонларидур. Ҳунарлари надур, қайси табаҳадандурлар — ани билмагим зарур эмас. Ул тарафнинг ҳисоби Худо зиммасиға. Ман бесабаб ёвлар хотири учун ғариб мусулмонларни ҳаргиз ҳайдамасман. Манингвазифам ким. бўлса бўлсин, қўрқитиншдур.
116. Алар дедилар: "Эй Нуҳ! Агар сан бу ишдин тўхтамасанг, албатта тошбўрон қилунурсан".
117. У деди: "Эй Раббим! Манинг қавмим мани ёлғончи деди.
118. Эмди ҳукм қил ман билан қавмим ўртамизға, равшан ҳукм ва нажот бер манга ва манинг мўмин ҳамроҳларимға!"
119. Кейин Биз нажот бердук анга ва анинг ила бўлғонларға тўлдирилган кемада.
120. Кейин ғарқ қилдук қолганларни.
121. Таҳқиқ, бордур бу нарсада ибрат ва эмасдур аларнинг кўплари мўминлар!
122. Ва албатга сизнинг Парвардигорингиз улдур ғолиб, мехрибон!
123. Од қабиласи ёлғончи қилдилар пайғамбарларин.
124. Вақтики деди аларға биродарлари Ҳуд: "Оё, қўрқмассизларми (Худодин)?
125. Таҳқиқ, ман сизлар учун амин пайғамбардурман.
126. Бас, қўрқинглар Худодин ва манга итоат қилинглар!
127. Ва ман савол қилмасман сизлардин анга ҳақ ҳақида; ҳақим танҳо Рабб ул-оламин зиммасиғадур!
128. Оё, бино қилурсизларми ҳар баландликка бир нишон бефойда уриниб.
129. Ва ясарснзлар катта-катта қасрлар, гўёки доим қолурсизлар!
Яъни, аларда буюк-буюк, баланд-баланд миноралар бино қилмак шавқ ва ҳаваси кўп эрди. Андин ҳеч бир фойда чиҳмаса ҳам, ном чиҳариш учун бино қилур эрдилар. Олий қасрлар ва зийнатлашхш жойлар ҳам таъмир қилур эрдилар ва аларға мисли кўрилмаган наққошликлар ҳам ишлар эрдилар, гўё алар ҳеч ўлмаслар. Қачон бир жамоага ҳамла қилсалар ниҳоятда бирдамлик ила ҳамла қилур эрдилар. Ҳазрати Ҳуд алайҳиссалом аларға шафқат юзасидин насиҳатлар қилдилар ва Худонинг берган турли неъматларидин ёд бериб, мунъим (инъом берувчи)ға ҳақиҳий итоатга чақирдилар ва нофармонлик ёмон оқибатидин огоҳ қилдилар. Лекш алар қадр қилмадилар, балки ўзлариға номуносиб сўзлар ила радқилдилар ва азоби Илоҳийни тамом инкор этдилар ва пайғамбарларин ёлғончи қилдилар. Оҳибат ваьда қилинган азоб келди, дунёдин вужудларин Худо маҳв айлади.
130. Ва қачон мувоҳаза (жабр-зулм) қилсангизлар, мувоҳаза қилурсизлар золимлардек.
131. Эмди Худодин қўрқинглар ва манга итоат қилинглар!
132. Ва қўрқинглар Ул зотдинки, мадад қилди сизларға, сизлар билган нарсалар ила!
133. Ва мадад берди сизларға ҳайвонлар ва ўғиллар ила
134. ва боғлар ва чашмалар ила.
135. Ман қўрқурман сизларға буюк кун азобидин".
136. Алар дедилар: "Баробардур бизларға, сан насиҳат қилдингми ё наси^атчилардин бўлмадингми.
137. Бу фақат аввалгиларнинг одатларидур
138. ва бизларға азоб ҳаргиз қилинмас".
139. Кейин алар ани ёлғончи қилдилар ва ҳалок қилдук Биз аларни. Албатта бордур бу воқеада ибрат ва эмасдурлар алардин кўплари мўминлар!
140. Ва албатта Парвардигорингиз улдур ғолиб, меҳрибон!
141. Ёлғончи дедилар Самуд қабиласи пайғамбарларин.
142. Вақтики деди аларға биродарлари Солиҳ: "Оё, қўрқмассизларми (Худодин)?
143. Таҳқиқ, ман сизларға амин пайғамбурдурман.
144. Бас, қўрқинглар Худодин ва итоат қилинглар манга!
145. Ва ман савол қилмасман сизлардин: ҳақим танҳо Рабб ул-оламин зиммасиға!
146. Оё, сизларни қўйиб қўюлурми омонда бу турган ҳолингиздаки,
147. бу ердадур боғлар ва чашмалар ичларинда
148. ва экинлар ва хурмолар ичлариндаки, аларнинг бош ғужумлари нозикдур.
149. Ва тарошларсизлар тоғлардин уйлар керилишиб.
150. Эмди қўрқинглар Худодин ва манга итоат қилинглар!
151. Ва итоат қилманглар ҳаддин ошганлар ҳукмлариға,
152. ул зотлар фасод қилурлар мамлакатда ва ислоҳ қилмаслар".
153. Алар дедилар: "Ҳақиқатда сан жоду урганлардиндурсан.
154. Сан фақат биз каби бир инсонсан; келтур бирор нишон агар бўлсанг рост сўзлагувчилардин".
Яъни, хаёлларингиз нечукдур, оё, бу турган айшу оромларингиз. боғ ва баҳорларингиз, тоғлардин тарошлаб қилган қаср ва жойларингиз сизни азоби Илоҳийдин ҳутқара олурми? Бу хом савдони димоғларингиздин чиқаринглар, Худодин ҳўрҳинглар ва манга итоат қилинглар, хайрларингиз шул нарсададур. Ҳазрати Солиҳ алайҳиссаломнинг бу қадар улуғ насиҳатларин жавобиға алар, санга жоду тегибдур, дедилар. Дедиларки, сан ҳам биз каби бир башардурсан, магар пайғамбарлигинг рост бўлса, бир муъжиза кўрсатки, биз ишонайлик. Кейин ҳазрат дуо ҳилдилар. Аллоҳ таоло дуоларин қабул этиб, урғочи туяни пайдо қилди.
155. Солвх деди: "Бу бир урғочи туядург анинг учундур сув ичишда бир навбат ва сизлар учундур бир маълум кундур сувнинг навбати. 156. Ва етквзманглар анга ёмои ният ила қўлки, сизларни буюк кун азоби тутур".
157. Кейин алар ани ўлдирдилар ва сўнгра пушаймон бўлдилар.
Туя ўшламак ва сув ичмак учун ҳайси тарафға борса тамом жонворлар ани кўриб қочишар эрди. Анинг учун сув ичишда бир кун анга ва бир кун бошқа жонворларға навбат этилди. Бу муомаладин бир ёмон хотин жонворлари хусусида қийналиб, ўз дўстин ани ўлдирмакка юборди, охир ул туяни ўлдирди. Уч кундин кейин азоб келиб, ҳаммалари маҳв этилди.
158. Кейин аларни азоб тутди; таҳқиқ, бордур бунда ибрат ва аларнинг кўплари мўминлар эмаслар.
159. Таҳқиқ, сизнинг Парвардигорингиз улдУР ғолвб, меҳрибон!
160. Ёлғончи деди Лутнинг қавми пайғамбарларин.
161. Вақтики деди аларға биродарлари Лут: "Оё, қўрқмассизларми (Худодин)?
162. Таҳқиқ, маи сизларға амин пайғамбардурман.
163. Бас, қўрқинглар Худодин ва мавга итоат қилинглар.
164. Ман савол қилмасман сизларға анга ҳақ, манинг ҳаққпм тавҳо Рабб ул-оламин зиммасиғадур!
165. Оё, сизлар аҳли оламдин (фақат) эрларға боқурсизларми?
166. Ва қўйиб қўюрсизларми ул нарсаники, яратибдур сизлар учун Раббиларннгиз хотинларингиздин? Балки сизлар хаддав ошган қавмдурсизлар!
167. Алар дедилар: "Эй Лут, агар қайтмасанг, албатта чиқарилганлардин бўлурсан".
Қавмлари дедики, иккинчи яна бундоқ насиҳатларни ҳилаберсанг, сани мамлакатдин қувиб чиҳарурмиз.
168. Лут деди: "Ман албатта феълларингизни ёмон кўргувчилардиндурман.
169. Парвардигорим, манга ва ахлвмга булар қилиб турган амал сазосидин нажот бер!"
170. Бас, нажот бердук Биз анга ва аҳлиға — ҳаммалараға,
171. магар бир кампирки, эрди кейинда қолганлардин.
Яъни, хотинларит, алардин эрди.
172. Кейин ҳалок қилдук бош^аларни
173. ва ёғдирдук аларға бир қисм ёғин, нақадар ёмондур қўрқитилганлар ёғинлари!
174. Албатта бордур бунда ибрат ва аларнинг кўплари мўмин эмаслар.
175. Ва таҳқпқ, Парвардигорингиз улдур ғолиб, меҳрабов!
176. Ёлғончи қилди асҳоби Айка пайғамбарларин.
177. Вақтики деди аларға Шуайб: "Оё, қўрқмассизларми (Худодин)?
178. Таҳқиқ, ман сизларға амин пайғамбардурман!
179. Қўрқинглар Худодин ва манга итоат қилинглар!
180. Ва ман савол қилмасман сизлардин анга ҳақ, манинг ҳаққим танҳо Рабб ул-оламин зиммасиғадур!"
Асҳоби Айт Мадйян қавмидур. Айка бир дарахтдурки, алар анга чўқинур эрдилар. Бу жамоанинг пайғамбари ҳазрати Шуайбдур. Бу қавнда ўлчов ва торозуда хиёнат қилиб, халҳқа нуқсон бермак, мамлакатға фасод солмак, босмачилик одатлари бор эрди.
181. Бутун тўлдириб беринглар ўлчовни ва бўлманглар нуқсон бергувчилардин.
182. Ва тортинглар тўғри баробар тарози ила
188. ва нуқсон еткизманглар одамларвинг варсалариға ва юрмавглар мамлакатда фасод қплгаи ҳолда.
184. Ва қўрқянтлар Ул зотдинки, яратдв сизларни ва аввалғв халқларни.
185. Алар дедилар: "Ҳақиқат шулки, сан жоду урганлардиндурсан.
186. Ва сав фақат бизлар кабв инсондурсан ва гумов қиламизки, сан ёлғончвлардивдурсав.
187. Бас, тушур бизнинг уствмвзға. осмовдвв бврор бўлакни, агар рост сўзловчв бўлсавг!"
188. Ул дедв: "Парвардвгорим яхшв бвлур сизларнинг амалларингизни".
189. Кейин алар авв ёлғоачв қилдилар, бас, тутди аларвв соябонлвк кув азоби, тахқиқ, ул эрди буюк кув азоби!
Осмон тарафидин еоябон каби булут келди, андин сув ўрниға ўт ёғди, зилзила бўлди ва ниҳоятда даҳшатлик овоз келди. ҳатюлари беному бенишон бўлиб кетдилар.
190. Таҳқиқ, бордур бу варсада ибрат ва эмас аларвивг кўвлари мўмввлар.
191. Ва албатта свзвввг Парвардигорввгвз улдур ғолиб, меҳрибон.
192. Албатта бу Қуръов Рабб ул-оламив тушурган варсадур.
193. Олиб тушдв ава амив фарвшта
194. сизнинг диливгизға, токи сиз қўрқитгувчилардив бўлинг,
195. соф арабий забовда.
196. Ва албатта бу ёзилгавдур аввалгиларнинг китоблариға хам!
197. Оё, бўлмадими алар учув нвшоа бу варсаки, Бавий Исроил олимлари авв балурлар?
198. Ва агар Биз ави тушурсак эрдв ажамийлардин баъзиларвға,
199. кейин ул авв аларға ўқиса, алар авга иймон келтврмас эрдилар.
200. Мана шундоқ солиб қўйдук ул ивкорвв гувоҳкорлар диллариға.
Яъни, ҳар ким журм ва гуноҳга зиёда берилиб, ўзида бор қувватларни шарорат ва саркашликка сарф қилса, Биз ҳам апингдилиға инкорни жойлаб қўюрмиз. Кейин нақадар ҳақиқапши тушунса ҳам, иймон келтиролмай юрур.
201. Алар анга иймон келтнрмаслар, токи кўрмаслар дардлик азобни.
202. Бас, келур ул аларға ва алар бехабар бўлурлар.
203. Кейин дерлар: "Бизларға бироз муҳлат берилурми?"
204. Оё, алар Бизнинг азобимизнивг тез келишин хоҳларларми?
205. Кўрдингми, агар Бнз аларни неча йиллар фойдалантирсак,
206. кейин келса аларға азалий нарсаки, ваъда қилннур эрди аларға.
207. Нимани даф қплур алардин олиб турган фойдалари?
208. Биз ҳалок қилмадук ҳеч бир шахарни, магар бор эрди анинг учун қўрқитгувчилар
209. насиҳат учун. Биз золим эмасмиз.
Яъни, ҳеч бир ҳавмни тўғридан-тўғри ҳалок этилмай, балки аларға азобдин аввал кофий муҳлат берилди ва огоҳ этмак учун пайғамбар юборилдики, халҳ яна ғафлатда қолмасин. Вақтики алар ҳеч бир сурат ила қабул этмадилар, охир барбод қилиндилар. Ул вақт ҳеч бир нарсалари балони даф ҳила олмади.
210. Бу Қуръонви шайтоилар олиб тушмадилар.
211. Ва муносиб эмас аларға ва қудратлари етмас.
212. Чунки, алар ани эшитмакдин узоқ қилингандурлар.
Баъзи мушриклар эътиқодларида бу Қуръонни бир жин келиб Муҳаммад алайҳиссаломға таълим бериб кетур эмиш. Бу оятлар ўшал хомхаёлга раводурки, шайтонларда ул лаёқат йўқдур ва аларда қудрат ҳам йўҳдур ва алар фаришталарға рўбарў бўла олмаслар.
213. Бас, чақирманглар Худо ила бошқа маъбудники, бўлурсиз азоб қилинадурганлардин.
214. Ва қўрқитинг ярн қариндошларингизни.
215. Ва товозе қнлинг ул одамларғаки, эргашибдурлар сизға мусулмонлардин.
216. Кейин агар сизға мухолифат қнлсалар денг: "Ман сизларнинг афъолларингиздин безордурман!"
217. Ва таваккал қилинг ғолиб, меҳрибон
218. Ул (Худоғаки) кўриб турур сизни, вақтики сиз қиём қилурсиз
219. ва ҳаракатларингизни намозийлар ораларида.
Баъзи муфассирлар ушбу лафздин сарвари коинот пайғамбаримизнинг волидайн (ота-оналарин) иймонларин истинбод қилибдурлар.
220. Таҳқиқ, Ул яхши эшитгувчи, билгувчи зотдур!
221. Ва денг: "Ман сизларға хабар бераймики, кимға тушур шайтонлар?"
222. Алар тушур шундоқ одамғаки, ёлғончи, гуноҳкордур.
223. Келтириб ташларлар эшитганларини ва кўплари ёлғончидурлар.
224. Ва шоирларға йўлсизлар эргашурлар.
225. Кўрмассизлармики, алар ҳар майдонда хайрон қолурлар.
226. Ва алар дерлар ул нарсаиики қилмаслар,
227. фақат ул зотларидин бошқаларикн, ннмои келтирдилар, яхши ишларни қилдилар ва ёд қнлдилар Худони кўп марта.
228. Ва интиқом олдилар мазлум бўлғонларидин кейин ва анқариб юрурлар золимларки, қандоқ бир қантиш билан қайтурлар.

• < Орқага
• Олдинга >