Сўкиниш - бу беадаб сўзлар, беҳаё сўзлар ва уят сўзлар билан тўлдирилган нутқдир. Ўсмирлик даврида беҳаё сўз муаммоси айниқса кескинлашади, чунки ўсмирнинг наздида ёмон сўз мустақилликнинг намоён бўлиши, тақиқларга бўйсунмаслик қобилияти, яъни катталар рамзидир ( яъни ўзини катта кўрсатишликнинг примитив усули). Бу ёшларнинг кумирларига, масалан, машҳур телебошловчилар, актёрлар, қўшиқчиларга тақлид қилишдир, ёки жиноятчилар, "кўча"га тақлид қилишдир.

Абу Дардо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Сўконғичлар гувоҳ ҳам, шафоатчи ҳам бўла олмайдилар», дедилар».( Муслим, Абу Доруд ва бошқалар бошқа лафз ва санад билан ривоят қилган).

Копролали́я (лат. coprolalia; қад. юнон. κόπρος «ифлос, ахлат» + λαλιά «нутқ») — ҳеч қандай сабабсиз беадаб ва уятсиз сўзлар билан сўкинишга, оғриқли баъзан тоқат қилиб бўлмайдиган даражада интилиш. Бу, айниқса, Туретта синдромида, лекин бошқа касалликларда ҳам - шизофрения, прогрессив фалаж, ва камроқ даражада васвослик ҳолатларида кузатилади.