Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ёлғон сўзлашдан қайтардилар. Ёлғон сўз айтиш - Аллоҳга туҳмат қилишдир. Ёлғон имон билан ёнма-ён юради. Чунки киши “шундай бўлди”, деса-ю, аслида ундай бўлмаган бўлса, демак, у “Аллоҳ таоло бу ишни жорий қилди” деб даъво қилган бўлади. Зеро, Усиз ҳеч нарса содир бўлмайди. Агар “содир бўлди” деса-ю, аммо Аллоҳ таоло буни жорий қилмаган бўлса, Аллоҳга ёлғон тўқиган бўлади. Агар бўлиб ўтган нарсага “содир бўлмади” деса, Аллоҳ жорий қилиб қўйган нарсани инкор қилган бўлади. Аллоҳ айтади: “Ёлғон сўзларни фақат Аллоҳ оятларига имон келтирмайдиганларгина тўқийдилар” (Наҳл, 105).

Ибн Аббос (розияллоҳу анҳу) ривоят қилдилар: Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)дан сўрадилар: «Аллоҳнинг авлиёлари кимлар?» Расули акрам жавоб бердилар: «Кўрганда Аллоҳнинг зикри ёдга тушадиган бандалардир». Бошқа бир ривоятда эса: Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)дан сўрадилар: